12 Φεβ 2009

Του Δρόμου η Στροφή ...

.
Συνόδευσέ με,
ως εκεί, πιό κάτω,
ως του δρόμου τη στροφή ...

ναι,
κι' ετούτη ...

Αυτή με το λαμπάκι στη κολώνα,
τη ξύλινη,
πλάι απο το αγιόκλιμα,
...
φύλακα χίλιων μυστικών,
των ανθρωπίνων των στιγμών,
ζωή που έλαβαν,
που δώρισαν αλλού,
κάποιοι άγνωστοι,
στον ίσκιο αυτής της λάμπας ...

Συνόδευσέ με ως εκεί,
έλα,
αφού το κάνεις πάντα.
Σε λάτρεψα γι' αυτό,
ανάμεσα σε τόσα,
μα,

όσα κι' αν ζήσαμε ως εχθές,
όσα κι' αν έρθουν τ' αύριο,

το μυστικό μου είναι μικρό,
πολύτιμο,
κλειδί μοναδικό για τις ματιές που,
αγαπημένα μοιραζόμαστε ακόμα ...

Η μυρωδιά απ' τ' αγιόκλιμα που,
χτένισε τους θόλους στα ρουθούνια όταν,
γλυκά, αργά, καρτερικά σε φίλησα,
πρώτη φορά,
εσύ αφέθηκες να γέρνεις το κεφάλι απαλά,
δε είχε τέλος το φιλί αυτό,
δεν βρήκε λόγο να χαθεί στο αέναο,

υπάρχει,

σα φλόγα της αγάπης μας,
εκείνης που διαλέξαμε μαζί,
πάντα μας συντροφεύει ως εκεί,

ανάμεσα από σκιές που ζωγραφίζει η λάμπα και,
μυρωδιές που μας φυλάει τ' αγιόκλιμα,

εκεί,
στου δρόμου της ζωής μας,
τη στροφή ...



α.α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-12/02/2009-01:46 π.μ.).

.

2 σχόλια:

nellinezi είπε...

Αλεξανδράκο (ναι! Αλεξανδράκο θα σε λέω εγώ! :-P) πλησιάζοντας οι μέρες για τη γνωστή γιορτή...νομίζω ότι οι στίχοι σου είναι ακριβώς...ο έρωτας . Απλά. Σκέτα. Όπως σου αρέσει :-)

φιλιά πολλά

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Και το Αλέξανδρος μου αρέσει και το υπέροχο, απλό σχόλιό σου.

Σ' ευχαριστώ ... α.α. -:)