Αν έχουν τα Ουράνια την Ευχή ...

.

Καλό μήνα αγάπη μου,
κι' αυτό το μήνα λέω,
καλά πάντα θα σ'εύχομαι,
αφού μπορώ να κλαίω ...

Κλαίω που έμεινα εδώ,
για μια ψυχρή ορφάνια αφού ...,
εσύ είσαι εκεί,
στη γειτονιά που,
έχει την ομορφιά της αφού ...,
μετοίκισαν πολλοί,
φίλοι, γονιοί και αδερφοί ...,

... ζεσταίνουν τα στενά της.

Κι εδώ,
εγώ αναπολώ όσα,
όλοι έχουμε ζήσει,

ζω όσα έπρεπε να ζείς,
κοιτώ όσα έπρεπε να δείς και ...

περιμένω να διαβώ...

Σε περιμένω ...,
όταν θ'ανέβω να με βρείς,
μπρός στο κατώφλι,
γελαστή να με θωρρείς,

κι εγώ,

τη τελευταία μου πνοή,
θε' να 'ποθέσω πλάϊ στο ύστατο σκαλί,
ίση την ύπαρξη να νοιώθουμε ξανά,
αγαπημένοι κι' άπνοοι ...
αλλά,
... πάντα μαζί,

... άν έχουν τα ουράνια την ευχή ...



α.α. Αλέξανδρος
(Π.Α.- 31/05/2008 - 04:11 π.μ.)

.

Θα στη Φυλάω ...

.

Στάλες ζημιά και,
... πόνεσε.

"Μακρυά"...
-φωνή ακούστηκε-

Στο διάγραμμα δε χώρεσε,
... -που να χωρέσει άλλωστε;-.

Ένα μυαλό,
μιά η στιγμή,
... απύθμενα πικρή.

Ένα κακούργημα βωβό,
... στο νωτιαίο μυελό.

Μ' οδήγησες,
δεν ήθελα,
με άδραξες και,
... ούρλιαζα.

Δεν έχω κάτι να σου πώ,
ούτε να υπογράψω.

Μάρτυρα δε μπορώ να βρώ,
να το χαράξω ...
να κουβαλάει το κορμί,
τη μόνη ... Δήλωση,
... στο δέρμα μου,
μηδέ μονάχα μέσα μου,
... την ύστατη στιγμή,
η αποκάλυψη να 'ρθεί.

Το γεγονός κι' Εσύ.

Στα σκοτεινά που συζητώ,
θ' αναζητώ ...
το νωτιαίο μυελό,
με τα σημάδια του,
στο αύριο,

γινάτια θέ' να βιώ ...

... "Θα στη φυλάω ... "



α.α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-27/05/08-03:02 π.μ.)

.

Θά 'θελα να έγραφα κάτι ...

.

Θά 'θελα να έγραφα κάτι σήμερα...

Τό ήθελα πολύ αλλά,...
κομπιάζω,
μεταλλάσω σκέψεις,
συναισθήματα,
στριμώχνομαι σε μια γωνιά,
σε μια σκιά όπου,
απλά ...
. . . . . . . . τί που το λέω; ...

Θά 'θελα όμως.

Ως πού χωρεί, ... λέω,
το .."πρέπει" πλάϊ απ' το .."θέλω",
και,
σε πόσες τους εκφραστικές εναλλαγές;

Ως πού μπορούν να εκτελλούν οι εφιαλτικές σκιές
έργο θρασύ, ...
το χωρισμό της Σκέψης απ' το Λόγο;

Οι ορμές,
που κατοικούνε χωνεμένες ρίζες στο κορμί,
εκεί όπου,
ούτ' εγώ,
μήτε το είναι κι' η ψυχή μου
μπορούν να "δούν",
να πορευθούν,

δυό λόγια για τους λόγους,
να μου πούν.

Θά 'θελα όμως ...

Αντιδρώ ...

Ίσως αργότερα,
όταν θα έχω ταρακουνήσει τις ριπές φωτός,
τις αποχρώσεις 'κείνες που γεννούν πολλές σκιές,
όταν θα έχω στροβιλήσει τους διακόπτες,
σκοτάδι να μας περιβάλλει,
να ζούμε θα μας επιβάλλει σε χρόνους όπου,
οι σκιές θα έχουν ηττηθεί,
αφού τριγύρω,
άραχνο το σκοτάδι πλέον θα Κρατεί,

τότε,
αρνούμενος ξανά τον ύπνο,
θα σταθώ,
ζωή πλάϊ στη πέννα μου,
να εκφραστώ ...,

"θά 'θελα .."

για ν' ακουστεί αλλαργινά στα πέρατα,
να μου καλύψει την ανάγκη αυτή που,
τώρα,
"Θά 'θελα ...",
λέω,
κλαίω σταγόνες στο βωμό που ακολουθεί,
κι' εκείνη, ... αδειανή με καρτερεί.

Τι όμορφα όμως που αντηχεί,
-ακούω την-
μέσα βαθειά μου αυτή η κραυγή όταν,

... μιάν άλλη χρονική στιγμή δημιουργώ,
αφ' ότου εχθές, προχθές, ...

μπορεί να έκλαιγε η ψυχή μα,...

... πριν δευτερόλεπτα σημαντικά,
κατάφερα να κάνω τα μοναδικά εκείνα όπου ...

......Θά 'θελα ...".


α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α. - 15/05/2008 - 03:38 π.μ.)

Καληνύχτα σκιές ...

.

Δώδεκα Δάκτυλα λοιπόν ...

.

Μετράς τα δάκτυλα λοιπόν,
... τά 'χω ...
μαζί σου τα βιώ ...

Πόσα τα μέτρησες εσύ;

... Δώδεκα;...

Δύο τα περισσευάμενα ...;

Ένα που να 'ναι το .... Εσύ ...
Το άλλο ... να είμαι το Εγώ ...

Δείχνουν απλάλια,
... μα εγώ, απλά, απλοϊκά,
... απτάλικα ...

...σέ θέλω, ... λέω ...


... σ' αγαπώ.




α.α/ Αλέξανδρος.
(Π.Α. - 13/05/08 - 03:33 π.μ.)

.

Σα Μεταξένιο Σάλι ...

.

Μονόλογοι στοιχειώνουν το πρωί,
διάλογοι τρομοκρατούν το βράδυ,
όλα μαζί, ο απόηχος απο πικρή ζωή,
που θέριεψε πολυφώτεινη,
αντίκρυ σε σκοτάδι.

Δυό λόγια κράτησα στερνά να πώ,
κουβέντες πονεμένες,
αν δε μπορείς να τις δεχτείς, ...καταννοώ,
αν πάλι θέλεις, ... άκουσέ τες.

Ποτέ δε ζήτησα να πείς πως, μ' αγαπάς,

... να μ' αγαπήσεις, ζήτησα,

και τούτο ...τό 'χεις κάμει.

Η ουσία μέτραγε πάλλαι ποτέ,
'κείνη με περιβάλλει ...
όπως κι' εγώ το έκαμα,
... θα τό 'καμα και πάλι.

Φορείς,
απ' την αγάπη μου,
το είναι μου,

... μεταξωτό σου σάλι ...



α.α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-04/05/08-20:53 μμ.)

.