Τίποτε Άλλο ...

.

Τίποτε άλλο δε με διαφοροποιεί,
εκτός από το ότι, ...
εγώ,
... γνωρίζω το όνομά της καρδιάς σου ...



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-31/01/2011-01:27π.μ.)

.

Η Ζυγαριά ...

.

Η Ζωή,
είναι χαμένη,
από τη ρίζα,
ό'που γεννιέται.

Το ενδιάμεσο,
"ζώ το, γαμώ το,",
....
εκιό που μ' αφορά,

ζωή στα όρια,

... η μόνη, δική μου, ... Ζυγαριά.




α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-27/01/2010-02:14 π.μ.)
.

Για Των Τοίχων Την Ιστορική Δομή ...

.

Πετάσματα, Χωρίσματα,
σκιές στους διαδρόμους,
το σπίτι είν' απόμακρο,
ο χώρος είναι δικός μου ...

Δικός μου, με ότι κουβαλά,
βάλε κι έναν ακόμα λόγο,
να συντροφάει φαντάσματα,
να υπομένει ακόμα.

Περνώ στη διάσταση κι' ακούω,
αισθάνομαι μισός, δε σκιάζομαι,
αγκάλη έχω παρελθόν,
εξ' ίσου και το μέλλον.

Στριμώχνομαι δα, πρός τη γωνιά και,
... κλαίω.

Όλα τα νοιώθω,
στέλνω κραυγές, μα,
... κλαίω άσχημα,
με σύντομα αναφυλλητά,
... πονώ,
εχθρεύομαι το γεγονός,
ακουώ χορδές,
φωνητικές δικές μου όπου,
... γεννούν το ουρλιαχτό,
κι' εγώ,
... το καταπίνω αποδίδοντας,
μιζέρικο κλαυθμό ... ΕΚτός ...

ΕΝτός, ...
το κατασπάραγμα φωλιάζει,
αλύπητα με γρατζουνά ...

εκείνη όμως η Ψυχή ...
για δές, ...
... αγαλιάζει μ' όλα αυτά.

Γυρνά,
κοιτά εσένα,
εμένα,
ξεκινά μίαν αρχή να βρεί
στη πρόοδο, στα σκοτεινά,

τί θά 'θελε να πεί;
... τα πόσα υπομένει...

Μένει όμως άναυδη,
ανίκανη ν' αρθρώσει,
... καρτερεί.

Εγώ να φύγω, πολλάκις να χαθώ,
να γράψουν οι τοίχοι οι βουβοί,
άλλη μιάν ιστορία όπου,
σ' αυτό το σπίτι,
... θα χαθεί ...

όπως αιώνες χάνονται,
ανθρώπινες ανάσες,

εκείνες που ματώσαν,

... για των τοίχων την ιστορική δομή.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-27/01/11-12:55 π.μ.)


.

Η Γνώση Μένει Μοναχή ...

.

Αντιλαλούν,
διπλοπενιές,
μα δεν ακούν,
οι γειτονιές,

οι πατεράδες και,
όμορφες οι νοιές ...
...
νέες μανάδες,
σαν θλιβερός χορός,
τεμπελχανάδες περιηγητές ....

Αντιλαλώ, ... στο Αύριο,
μα δεν ακούει το Σήμαντρο,
...
της ευτυχίας μου,
στεγνό το επίπεδο ...

Αντιλαλούν,
οι χορευτές ...
παίζουν Ζαρκάδια, ...
.... οι έρημοι Aγωνιστές.

Μωρά ζευγάρια,
σφάζουν διαδρομές,
φαύλες, διγενείς,
αιματηρές οι ακατανόμαστες γραμμές,
οι Οδηγίες,

...ξημέρωσαν τους Άλαλους.

Ξέρεις, ...
η Γνώση μένει μοναχή,
όταν,
η Απόγνωση εντός ... επικρατεί,
κι' ο άλαλος .... δειπνεί τα όνειρά του.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-26/12/2010-03:26 [π.μ.])

.

Αλλότρια, Απάνθρωπα κι' Αληθινά ...

.

Αλλότρια, Απάνθρωπα,
κι΄... Αληθινά,
τα ζήσαμε ολάκερα,
ανάμικτα,
στης ψύχρας την ανάσα.

Εσύ,
βγήκες με το κραγιόν σου ακατέργαστο,
ανέραστο ονόμασες το χθές, μέσα στη ζάλη ...

Εμέναν, ό 'που εμάτωσ' άφησες,
μ' ένα φιλί χρωματιστό εκεί,
στο προσκεφάλι.

Σημάδι απ' το κραγιόν σου που,
ταίριαξε το χρώμα από το αίμα μου,
που ήρθαν να δέσουν το ξημέρωμα,
τις πρώτς ηλιαχτίδες,
κόκκινες αυτές, δειλά δειλά,
μετέπειτα,
η λάμψη τους γέμισε τον αγέρα,
εκείνον που εφύσηξε μακρυά,
τα χρώματα που αφήσαμε στην άμμο,
πρίν το ξημέρωμα, παραλιακά ...

Έχει περίσσιο νόημα,
στο νόημα μη χαθούμε,
μα, ... να κατανοήσουμε,

-αφού, σιωπής διαλέξαμε-,
πηγή ν' αγαπηθούμε ...

μαζί ξημερωθήκαμε, ...

αλλότρια, απάνθρωπα,
... ελάχιστα 'ληθινά.



α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-08/01/2011-02:41π.μ.)


.

Δε Σβύνω Τα Τηλέφωνα ...

.

Κάθε Χρονιά,
Νέα χρονιά,
αυτή η μέρα δύσκολη,
έξη Γενάρη Φωτιστή,
... ξημέρωμα στο γκρίζο...

Είσαι το πρώτο πλάσμα που αναζητώ,
μα που,
δε θα μπορέσω να ευχηθώ,
αλλά, ... δε μας πειράζει.. έ;

Σε βλέπω, χαμογελαστά,
το βλέμμα σου με φτάνει,εκεί,
από τες γκρίζες τις σκιές,
που άφησες σαν ...γλίστρησες
στο .. "καπ' αλλού" ...

δεν σβύνω τα τηλέφωνα,
μ' αρέσει να τα βλέπω πρόχειρα,
διαθέσιμα εκεί όπου,
η επικοινωνία γράφεται,
με σκέψη μοναχά, ... κι' αγάπη.

Όση μου έδωσες εσύ και,
άλλη τόση που κουβάλησες μαζί, .. εκεί.

Η δύναμη της ύπαρξης,
η ωρίμανση της επιβίωσης,
που δεν την έχουμε, ακόμα, νοιώσει.

Γέφυρα χτίσαμε θαρρείς,
στ' Αχέροντα τα μέρη,

των Φώτων τούτη η γιορτή,
φωτίζει τα νερά του,
βλέπω σε να χαμογελάς,
απέναντι αγαπημένη μου ψυχή,
κι' εγώ,
κλεφτά του συζητώ,
να με αφήσει να σε δώ,
χάρη μου,
και ... άς μη με γυρίσει,
ή, που θα κολυμπήσω τα νερά του,
ή,
που θα μιλήσω στη καρδιά του...

Δε σβύνω τα τηλέφωνα,
πιότερο, ...δε ξεχνώ,
αγαπημένη,

... σ' αγαπώ.


α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-06/01/2011-20:33 μ.μ.)

.

Στο Σταυροδρόμι του ... Εδώ κι' Αλλού...

.

Γύρισα το κλειδί,
δύο φορές στη πόρτα,
σαν κάθε ημέρα όπου,
στο σπίτι θε να μπώ.

Πρωτομηνιά ξημέρωμα,
κι' αρχή καλός μας χρόνος.
Εκεί, συνειδητοποίησα που λές,
ότι μου λείπεις πιότερο ...

Κάλυψε την ανάσα μου η σιωπή,
της απουσίας σου η ομίχλη.
Άναψα πάλι ένα κερί,
να βρούν οι απουσίες του σπιτιού,
το δρόμο της αγάπης,
να λάμψουνε λαμπιόνια για τις Θύμησες,
εκείνες τις αιθέριες γυναίκες,
χορό που έχουν στήσει,
στα μονοπάτια του μυαλού,
στο σταυροδρόμι του, "εδώ κι' αλλού",
φέρουν ευθύνη βλέπεις,
να ενώνουν τις υπάρξεις.

Αύριο, η μέρα η δεύτερη ...
εκείνη που έχει χαραχτεί,
με πίκρα και με δάκρυ.

Με μιά αιθέρια από αυτές,
σεργιάνι θε να στήσω,
όλους και όλες θα σας συναντήσω,
χορό, πιοτί, λουλούδια και αγάπη,
μουσική ...

να μοιραστούμε καθώς πρέπει,
όσα αφήσαμε κενά στη διαδρομή,
τα ξαφνικά, τα δεδομένα,
όλα τα εκρεμμή "γιατί;" ...

Mα, κι' αν χαθείτε ή χαθώ,
να βασιστείτε στη ματιά του αετού,
για να βρεθούμε, 'σείς κι' εγώ,
εκεί στο πάντα, στο παντού,
.......
στο σταυροδρόμι του ... "εδώ κι' αλλού".



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-01/01/2011-06:46 π.μ.)

.