Χρόνος ...

.
Το χείριστο το σκεύασμα
απο Ανθρώπου χέρι.

Χρόνος.

Να καθορίζει τη Ζωή.

Μετρά υπέρ, μετρά κατά.
Ανάλογα.

Να εξυπηρετεί συμφέροντα.
Εργασία, Διάρκεια, Ικανότητα, Απολαβές, Ανταμοιβές, Φθορά.

Και άλλα πολλά, αλλά ... όχι υπέρ, ... όλα κατά.

Από τη γέννηση στο θάνατο,
από την αρχή, στο τέλος,
από τη προσβολή, στη συγγνώμη,
από τη προσπάθεια, στην επιβράβευση,
από το πρώτο φιλί, στο δάκρυ,
από την επιβράβευση, στο χλευασμό,
από την αξιοπρέπεια, στη λύπηση,
από το Εγώ, στο Τίποτα,
...
από το Άγνωστο, στο Άγνωστο,
...
η Μόνη Ταύτιση κι Απόλυτος Μηδενισμός του.

Ο Χρόνος, άγνωστος κι αυτός.
Όπως μύριοι άλλοι στον πλανήτη.
Οι φίλοι λιγοστοί, κι αυτοί, εχθροί του Αύριο.

Δεν πρέπει μα,
ο χρόνος δεν αφήκε τους,
απάγγειο να βρούνε.

Θα φύγω, μα εμένα δεν θα τρώει ο Χρόνος.
Δεν στεναχωριέμαι για όσα δεν έχω κάνει.
Χαίρομαι πολύ που γράφω τώρα, εδώ.
Άϋπνος.
Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι,
μία στιγμή απραξίας πήγε χαμένη.

Τέτοια στιγμή απλά, ... δεν υπάρχει.

Στο καθισιό του στοχασμού,
καλές σκέψεις γεννώνται και,
από τα λόγια μας του πρωινού,
ιδέες που ξεπετιώνται,
κληρονομιά μας στα παιδιά,
στους φίλους και τους ξένους,
του βιού μας τσιγγανόπουλα,
παίζουν χωρίς το χρόνο.

"Είμαι, δεν Είμαι",
-ως ανωτέρω λέει-,
η μέτρηση αυτή,
ιδέες μας που πεθαίνει.


Τίποτες άλλο δεν χωρά,
στην ιερή στιγμή της Ύπαρξής μας.

Ο λόγος και η πέννα μας,
μοναδική χαρά,
κούρδισμα πριν το Άγνωστο,
...
συνέχεια του οποίου ...





α/α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-07/03/2014-03:26π.μ.)

.