Έχω Έναν Καναπέ ...

.

Έχω έναν μικρό καναπέ,
διθέσιο...
για σένα και για μένα, ...

Σε πήρα αγκαλιά εκεί,
τυλίχτηκες χταπόδι, μπαλλαρίνα,
αερικό στον χώρο,
... ταξιδέψαμε ...


Όλα πανέμορφα ήσαν, και μετά,
σε άλλο χώρο, πάτωμα, ντουσιέρα,
το κρεβάτι μας ... χαμάμ ...

Όλα μικρά ... οριακά.
Πανέμορφα μικρά και οριακά ...

Υπέροχη όμως, η Σκέψη μου μου δώρισες ...


"Άφού χωρέσαμε και οι δυό, οριακά ...
το όνειρο μας ξεπερνά, ... σίγουρα ..."-μου είπες...-.

Υπέροχα ίσως να σκέφτομαι πως ..
... να σε αγαπώ μπορώ...


Ίσως και εσύ να με οδηγείς,
... στο θηλυκό μου αέναο της αγάπης ...

Δύσκολη άσκηση ... λατρεμένη ...

Για τούτη τη στιγμή σε λατρεύω,
για τούτη διαλέγω να μην πονώ,
για τούτη θα υπάρχεις πάντοτε ... εδώ ....

Να θυμάσαι πάντα,
... τον έχω εκείνον τον καναπέ ...

Έχω κι εμένα ...




α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α. - 25/02/2015 - 02:26 πμ.)

.

Στάσου Μαζί, στην Αφορμή ...

.

Όρθωσε την απόφαση,
κι' εγώ, γυμνός
θα περπατήσω πλάϊ σου,
αν χρειαστεί,
ντυμένος τις φοβίες σου,
τη μιάν ανάσα τη σκιαχτή,

γυμνός,

τίποτα φοβισμένος,
μηδέ, μηδαμινός,

Γυμνός,

μ' εσένα γύρω στο κορμί,
μα πιότερο,
εκεί,
στο καρδιοχτύπι,

εκεί,
που δεν θα φτάσουνε ποτέ,
το κλάμα ... και η λύπη ...
η μοναξιά και η σιωπή ...

'Σύ, δεν θα το επιτρέψεις ...

Γυμνός λοιπόν εγώ,
γυμνή κι εσύ, ...

όρθωσε την απόφαση,

...
στάσου μαζί,
... γυμνή,
κι' εσύ και ...

το χαμόγελο όπου,
...
για εσένα είναι εκεί ... ...


Στάσου μαζί ...




α/α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-10/02/2015- 20:15 μμ.).

.

Κι' ο Θάνατος ... Ασυνεπής...

.

Ήρθα...
μικρή μα,
με αγκαλιάσαν οι αγγέλοι,
οπότε, με ονομάσαν, ...
Αγγέλα ...

Ίσως και όχι, μα,
περπάτησα και,
 ... μίλησα, ώ ναι !!!

Πολλά τα, σε όσα ... "σα",
που έζησα, που έκανα,
ταυτόχρονα με το ... μεγάλωσα.

Μαζί με τη Ζωή.

Παρέα καλή, υπέροχη,
εφηβεία, ζωντάνια,
ερωτισμός, χαμόγελα ... μα,
κι' ορφάνια.

Αλλάζει η ζωή,
σαν τα φορέματα που βάζουν οι νεράϊδες...
"τις έχεις δεί ποτέ;..."
Όμορφες κι αέρινες, σαν το ξημέρωμά σου ...

Κι έρχεται, λέει, για μένα,
ο σύντροφος της τελευταίας στιγμής...
μα, εγώ,
... έχω στο πλάϊ μου τη Ζωή ...

Κι αυτός ... κιοτεύει,
μισεύει, κλαίει τη μοίρα του,
εκείνο το χτικιό που τον θεριεύει ...

Άσε ωορέ φίλε τη Ζωή μακρυά,
δεν φταίει που με συνόδευσε.

Δεν θα με πάρει ... Εκείνη ...
...

Εσύ, ... ατόφιος να σταθείς,
φίλος, αέρινος και, ...συνεπής,
... μπορείς;

Να πάω κι εγώ,
μικρή σαν ήρθα,
σαν όλοι οι άλλοι,
που ... ήρθαν,
...
ακίνητη και άλλαλη ...
η πλήρης, κι' η αθάνατη ...
...
Σάρκα που πήρες ... ανάξιε,
και του Κενού, επάξιε ...
...
Δεν πήρες τη Ζωή, μα ...
ούτε και την Αγγέλα ...



α/α. Αλέξανδρος
(Π.Α. - 10/02/2015 - 00:12 π.μ.)

...