Άλλο τί, δε μου μένει ...

.
Πονεμένες σκέψεις,
σκόρπια συναισθήματα,
γκρίζες αποχρώσεις,
άτολμα πατήματα,

σκόνες που αναμοχλεύονται,
στα βλέφαρα ακουμπάνε,
αναζητώ ένα αύριο,
με μάτια που δεν κοιτάνε,

παρακαλώ σε, ανάσα μου,
διώξε τα όλα στο πέρας,
βόηθα τη δόλια μου φωνή,
να γίνει ο αέρας,
εκείνος, που θα σωρευτεί,
στο πλάϊ του αδερφού μου,
μαζί του να ξεσηκωθεί,
όλη η οικουμένη,

κάν' το καλό, ανάσα μου,

άλλο τί, ... δε μου μένει.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-26/06/2009-10:09 μ.μ.)

.

Μονάχος ... πέρασα ...

.
Μονάχος,
πέρασα,
τις πύλες
... τ' ουρανού, ...

ποιανού ;

Θεριό,
τις Πύλες του Αυριανού,

του ... μισητού,
κακόβλεπος,
στο άκρο της σκιάς του ....
στα όνειρά σου,

έδειχνε,

στο πέρασμα στιγμής ηδονικής,
... ψέγμα, το ψέμμα ...
όπου κατέθεσες,

- μια πόρνη της στιγμής -


στο έρρεβος, ... συντάχθηκε,
στο αύριο,
πλεκτάνη της ζωής ...

θα σε φιλέψω νεύρο,
θα σε δαγκώσω,
... όμορφη ξενητιά,

θα σε αφήσω μόνη,
να μ'αγκαλιάζεις,

μόνη ...

περίσσια ορφανιά ...
καλή μου,

... περίσσια ...




α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-17/06/2010-01:27 π.μ.)
.

Ρωτούν στο Δρόμο ... και Πονώ...

.
"Τί έχει και είν' αδύνατο;"
Ρωτούν ... στο δρόμο.

"Δεν τρώει;"
Ρωτούν ... στο δρόμο.

Το κακόμοιρο, είναι μεγάλο ...
αποφαίνονται ...στο δρόμο.

Κανείς σχολιαστής δε βλέπει,
την ίδια,
τη προσωπική μιζέρια του,
... στο δρόμο.

Ο Μάρκος είναι 16 και, μισού χρονού,
έχει καρκίνο,
είναι παππούς ...

Περπατά,
αναπνέει,
κουράζεται,
χαμογελά και,
... υπομένει.

Του έδωσε η ζωή, ... ζωή,
κακόμοιρος δεν είναι,

Με αγαπά.
Κι' εγώ,
... σαν τη ζωή μου,
αγαπώνε τον.

Κάθε που έρχεται στα σιγαλά,
πως κάνει τόσα χρόνια,
στα πόδια μου να κοιμηθεί,
τραβώ το μαξιλάρι και,
πέφτω πλάι του, ... από κοντά.

Ν' αφήσει αν θέλει,
τη πνοή,
σ' αγαπημένη αγκάλια.

... παρακαλώ σε Κύριε ...

Μια στάση ακόμα δύσκολη,
μα και,
... αέναη στιγμή,

εμού,
εκιού,

κι' όταν θα λέν,
στο δρόμο, ... έπειτα ...

"πού είναι ο Μάρκος,
ο σκύλος ο ωραίος",

"πίσω σας ακριβώς..."
θα λέω,
και,

σαν θα κλειώ,
της στέγης μου τη πόρτα,
μόνος, λειψός,

... μαζί με την ανάμνηση
κι' εκείνον,
για πάμπολο καιρό,

... αγαλιαστά θα κλαίω ...



α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-02:49 π.μ-11/06/2010)


.

Όνειρο Ονειρεύτηκα ...

.
Όνειρα,

του ύπνου το συμπλήρωμα,
άδειου του χρόνου οι πινελιές ...

Ο ύπνος, γλυκός μα,
βαρετός, σκοτάδι μαύρο, απειλητικός,
άκομψος κι' άχρηστος,
άχρηστες ώρες στο απύθμενο πουθενά.

Κι' έρχονται τα όνειρα ...
ζωή γεμάτα,
...ονειρεμένη.

Γίνεται η νύχτα,
η άδολη πλευρά της μέρας,
εκεί που συναντήθηκαν,
στα όνειρα,
όσοι και όσες το μπορέσαν,
να παραβρεθούν,
από το χθές, το σήμερα,
μα πιότερο,

εκείνες που μας έλλειψαν,
όσες θα συναντήσουμε στο επόμενο ξημέρωμα,
ίσως και,
... όχι.

"Έχεις ματόκλαδα περήφανα",
έλεγε η γιαγιά μου.

"Έχεις ματόκλαδα στεφάνια ομορφιά",
είπα στη κοπελλιά, ...στα όνειρά μου.

Έσταζε μέλι η καρδιά,
όμορφο χάδι, ζεστασιά ...
πρωί,
σαν κοίταξα τον ήλιο,
ν' ανεβαίνει σιγαλά ...

Έσταξε μέλι τ' όνειρο,

έγιναν όλα ...

... ένα.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-08/06/2010-12:30 π.μ.)

.