.
Γράφουμε γραμμές,
μερκιές φορές,
γράφουμε λες και...ζούμε τες.
Γραμμές, κεντήματα στο φόρεμα,
του χθές, λές,
κλωστές κεντήσαν τ' ... αύριό μας ...
Γράφουμε, μιλάμε και δακρύζουμε,
ξημερωνόμαστε, πονάμε και ...
στου πόνου το πλευρό,
ξεχνάμε,
εκείνα που,
... στο χθές το πλαινού,
-του γείτονα-,
σκιά του ίδιου μας του εαυτού,
σημάδια εχάραξαν οι μήνες,
τα απολιθώματα,...
οι μνήμες.
Ξημέρωσα μανούλα μου,
χρόνια μετά ν΄ακούσω πως,
για όσα στέγνωσες,
μου έδωσες,
κληρονομιά της στέρησης μανούλα,
όπου,
...
κι΄ εσύ πατέρα,
σήκω απ' εκεί που κοίτεσαι,
πλησίασε,
τα πλήκτρα πάτησε παράλληλα,
με τ΄ ακροδάχτυλα που,
γέννησες εσύ,
κι΄εκείνη, ... έτηξε.
Εδώ είμαι εγώ,
ψυχές μου δυό,
έλλειμα της ζωής μου,
υπογραφή αξιών καλών,
εγγύηση του ... τίποτα.
Για εμένα,
-υπόσχεση αληθινή-,
ΔΕ θ' αγωνιστώ.
Δε θέλω να ξημερωθώ,
το Αύριο ν' αντικρύσω,
το βάναυσο ... δικό μου.
Σα φύγατε, έγινα τυχερός,
που τώρα δε σας έχω.
Προδώθηκαν τα όνειρα που 'χτίσατε,
δωρίσατε, ούλα τα κατακτήσατε,
εργαστήκατε, αποδώσατε,
τα πάντα τα πληρώσατε και,
... σήμερα, εγώ,
θ' αγωνιστώ για εσάς,
που προδωθήκατε ... γιατί,
αυτή η ζωή,
που διαγράφεται μπροστά,
δε με περιλαμβάνει,
όχι τουλάχιστον,
όπως εσείς τα είχατε πεί,
τα 'χαμε καταλάβει ...
Όλα που σκέφτομαι,
... είναι όμως, -τι πιο λυπηρό-,
στ' αμέριστο, δική μου, είναι, η ζωή.
Τη χαλαλώ λοιπόν, ... μαγκιά μου και,
... για πάρτη σας.
Μ' αγάπη, περηφάνεια,
με αγκαλιές ερωτικές, ...
υποφαινόμενα χαμόγελα,
κι' ένα μειδίαμα,
... απ' άλλες εποχές ...
Δηλώνω σας,
Ζωή που θέλω, εγώ,
θα έχω,
τα σκόρπια περισσέματα Ζωής,
δεν τα αντέχω.
Γι' αυτό θες...
γράφουμε γραμμές ...
.
α/α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-03:00-π.μ.)
as usual ...
