29 Ιουν 2011

Του Θησείου ο Ποιητής ...

.

Έφυγα πρωί προς την Ακρόπολη,
σταγόνες φρέσκιες της δροσιάς,
της πρωινής στο μέτωπό μου,
περιφέρθηκα, στους δρόμους,
τους ακριβούς, πού κάποιοι,
πληρώνουνε πολλά,
να 'ρθούν να περπατήσουν ...

Ανέβηκα στο Βράχο ...
αποσβολωμένος από τη γύμνια του τοπίου ...
Έχει μεταφερθεί η αιώνια ομορφιά,
σε πιό ακριβό ταμείο ...

Το θρόισμα της φωνής που μου ψιθύριζε,
"καλώς το παλληκάρι",
με έκανε να γυρίσω στην πλευρά,
εκεί όπου οι Καρυάτιδες
όρθωναν πριγκηπικά το κεφάλι,
στηρίζοντας ... το μέλλον ...

Πλάι στην κολώνα εγώ,
την είδα να χαμογελάει,
όχι σε εμένα,
με την ανωτερότητα της πριγκιπέσσας,
την αιωνιότητα του μειδιάματος που κουβαλάει,
Η Καρυάτιδά μου ... ψιθύρισε ...

Κοίταξα αλλού και είδα το Μανώλη,
να κατεβάζει τη σημαία των Γερμανών,
είδα απ' την άλλη τη πλευρά,
να κλέβουνε τα Μάρμαρα, ο Έλγιν και οι άλλοι,
άκουσα απ' το Ηρώδειο, να παίζει Χατζιδάκις και,

"είσαστε κύριε καλά" με χτύπημα στη πλάτη,
ο φύλακας με έφερε να δώ, μοναδική ομορφιά της.

Την κοίταξα στερνή φορά,
μειδίασε και πάλι,
έκλεισε η Πύλη πίσω μου,
μα, πού να ήμουνα εγώ,
εκεί ή απ' την άλλη;

Και τώρα περιφέρομαι,
σοκάκια σκονισμένα,
με το ταξίδι μου αγκαλιά,
τα μάτια της δακρυσμένα,
εκείνο το χαμόγελο που,
... φύλαξε για μένα,
τα λόγια που άκουσα να λέει,
βαθειά της φυλαγμένα ...

Της το χρωστώ,
να το φυλώ το μυστικό μας τούτο,

εκείνη ψιθύρους να μιλά,
εγώ να υπομένω,
μιαν ιστορία να μου πεί,
όπως εκείνη θέλει,
κι ας είναι, μερισματικά,

στα μάρμαρα, στις σκόνες, στη νοτιά,
όπου με βρίσκει, μου μιλά,
και μεταφέρω το είναι της,
στα χρόνια τα χαμένα,

Ρώτησε, πρίν το κλείσιμο,
τον φύλακα, τον ξάφνιασε, εκείνη,

"γνωρίζεις σε ποιόν ψιθύρησα,
ποιό τ' όνομα του κυρίου;"

"Ξέχασε Κόρη να στο πεί";

δεν το γνωρίζω ούτε εγώ,
μα λέν' πως είναι γητευτής,

... ό, του Θησείου, ποιητής ...




α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-29/06/2011-02:56 π.μ.)

.

27 Ιουν 2011

Το Χείλος του Γκρεμνού ...

.

Σταμάτησα την ανάσα μου,
μπροστά στο χείλος του γκρεμνού ...
εξέχασα το έψιλον κι' εμούδιασε ο χρόνος.

με φώναξε ο γκρεμνός να δώ ...
μα τί να ομολογήσω με της κατάρας τον αδερφό?
Τί να με φέρει πλάϊ του,
πόσα να ομολογήσω και.. γιατί?

Τα είπα όλα μα και,
παρεξηγήθηκα, στο πέρασμα του χρόνου.

Βόηθα Παρθένα,
να διαβώ ζητώ, τις κλίμακες ζωής ...
εσείς κι' εμείς εναπομείναμαν !!!

να λέμε δυό κουβέντες προκοπής ...

να συζητάμε και να ζητάμε,
εκατέρωθεν, όσα μας στέρησε η ζωή, ακούσματα,
όσα, της ευτυχίας η στιγμή, δίνει παρλάτες,

να έχουμε την επ' αύριο στο πλάι μας,
τες δυνατές τες πλάτες ...

Βόηθα ζωή, χτύπα εκείνο το στοιχειό,
να λέμε πράγματα που εννοούμε,
ζούμε, υπρασπιζόμαστε,
ποθούμε,
να στεκόμαστε και να,
κληροδοτούμε.

Με 'ριξες όμως, έπεσα Ζωή,
φαλίρησα να πράττω, κι έφτασα,
στο χείλος του γκρεμνού ...

σε βλέπω, συναισθήματα,
σε νοιώθω, δικαιώματα,
αγκαλιάζω σε, για βοήθεια,

στάσου στο πλάϊ μου, ψυχή,
όπως εγώ σου στάθηκα,
έδωσα νόημα πολύ και τώρα,
μαζί σου στέκομαι,

εκεί, μ' ένα παράστημα,
εκιό, του νικητή,
περήφανος ...

... στο χείλος του γκρεμνού.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-27/06/2011-04:44 πμ.)


.

25 Ιουν 2011

Ξημέρωμα ...

.
Ξημέρωμα αναμένω,
λιαχτίδες ταξιδεμένες,
να με βρούν μέσα από σύννεφα,
από μερίσματα του αιθέρα,
να με κοιτούν,
στα μάτια ίσια,

στο ξημέρωμα ...

Αναμένω το καθημερινό,
μην ξέροντας αν θά 'ρθει,
αποζητώ και ταξιδεύω,
πέρα από σκέψεις για το αύριο,
πέρα από αυτόν τον κόσμο το γυμνό,
τις συναντώ, γιατί,
το θέλησα, ...
με βρήκανε κι΄ αυτές, ικανοποιημένες ...

στο ξημέρωμα ...

Γίνεται αυτό το αλισβερίσι,
η αναμονή, η ελπίδα,
το συνάντημα,

... δύναμη της μέρας,
δώρο ζωής ...

που το χρειάζομαι, το αισθάνομαι,
τους το 'ξομολογούμαι, δε φοβάμαι,

... με αγαπούν, ...
γι' αυτό, τολμούν,
ταξίδια στους αιθέρες, μές απ΄τα σύννεφα,
απ' του μυαλού και των ματιών την ευλογία,
με το καρτέρι της συνάντησης,

το απαλό το χάδι αυτής της σύγκρουσης,
... ερωτική στιγμή,
αφού,
το σκίρτημα τραντάζει,
της ζωής τη μέρα που έρχεται,
λιαχτίδες, μάτια και καρδιά,
... Ένα που γίνονται, ξανά,

... με το ξημέρωμα,



α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-25/06/2011- 03:17 π.μ.).

.

13 Ιουν 2011

Σ' Αγαπώ ...

.

Χωρίς λέξη καμμιά,
χωρίς δόλο, μιαν έννοια,
χωρίς πόνο πρωτύτερο,
καρδιά ό'που γονάτισε,

πές μια λέξη που τη θές ...

Σε αγαπώ.

Μα,

σύ το 'χτισες στη πορεία,
άδραξες τις ολάκερες στιγμές,
το 'φερες ως την εκκλησία,
εκείνην, εμάς κι' όλο το χθές ...

εκεί σταθήκαμε, μαζί,
μετά, πορεύσαμεν μαζί,
ήρθε η ώρα η πικρή,
...
εμείς τριγύρω ...

Μα,
να σου πώ,
εσέ κι εκείς,
το μυστικό,

να δείτε πίσω,
τι σας έφερε συνάμα.

να δείτε Εσάς,
... εμάς, και,
όσα μπόρεσαν να κολληθούν,
... ανάμεσά σας.

Σε αγαπώ να πείς,
... πρίν φύγει.

Σε αγαπώ να πείς,
.. θα μείνει.


α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-04:38 π.μ.)


.

Θα 'θελα Να Ξοδέψω ...

.

Ζώ τη στιγμή, μα,
μ' εχθρεύεται το Αύριο,
με κυνηγά,

και, ΔΕΝ ρωτά,

μα πνίγομαι,
δεν είχα ευκαιρία ν' απαντώ.

Ζητώ, να πω,
... μία λέξη.

Να φαίξει η μέρα η ζηλευτή,
μετά 'πό αυτή τη, ... Λέξη.

Ζητώ,
αυτό, το Αυριο,
να μου ζητήσει,

... μια υπερηφάνεια
εκείνη τη μοναδική να συναντήσω ...

Ζητώ ...
για να τ' αποφασίσω,

να τα ξοδέψω ή,
να το κρατηθώ ???

Ρωτώ....

Μες τον Καθρέφτη μου,
ποιόν θε να συναντήσω ????



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-13/06/2011-04:23 π.μ.).

Ευχάριστα... & ... καλημέρα

.