Μία Σταγόνα Γεύομαι ...

.

Έτσι το έφερε η στιγμή,
χρόνια μετά και,
...
είκοσι 'μέρες που 'χεις φύγει.

Ήτανε του μηνός οι δυό και,
σήμερα έχει ο Θεός, είκοσι-δυό.

Στιγμή που έφτασε,
την αγωνία μου,
... μη ξεπεράσω ...

λέω να κλάψω,
αν μπορώ,
να μην το κάμω, λέω,
... θα πνιγώ...,

να βάλω τη παλάμη μου,
στη γλώσσα να γευτώ ...
......γευτώ ...
...γευτώ ...

Μία σταγόνα γεύομαι ...
που έμεινε, ανάμεσά μας,
...ιταμή,
της μοναξιάς,
η δεύτερη αδερφή.

Σταγόνα γόνιμη,
η τελευταία κράση,
εκείνη η ύστατη δροσιά...
'δω 'δα σαν να 'μεινε,
στο πάνω χείλος,
μα, ... και στο κάτω,
ωσάν το ρίγος ...

Που σ' αγαπούσα,
εγώ μονάχα το αισθάνθηκα ...

Σταγόνα έμεινε,
...το ένωμα,
η τελευταία γεύση μας,
για δυό ....

... πάντα που θα υπάρχει.




α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-22/12/2010-01:52 π.μ.)


ΥΓ: Για την Christine, παντοτινή αγάπη ...
... σ' ευχαριστώ για την έμπνευση ...

.

Πώς να Αισθανθείς το ... Ανύπαρκτο;

.
Δεν είχα κλάψει μέχρι χθές ...

Που έγινε κι' αυτό,
δε ήτανε για σένα ...,
μη νομίζεις, όχι μόνο ...

Τη μοναξιά μου έκλαψα,
εκείνο το κενό ...

Όσο κι' αν ζείτε μέσα εδώ,
παντού τριγύρω,
κι' αν φανταστώ φωνές,
με το μυαλό μου και,
με τις θύμησες να επικοινωνώ,

όλος ο αχτερμάς αυτός,
... πονάει...

Σας κουβαλώ στη σκέψη, τη καρδιά,
με όσα η φαντασία μου γεννά,
φωνές, ψιθυρους, αγαλλίαση, λησμονιά,
όμως,
κανένα σας, αγαπητές, αγαπητοί,
δεν σας ακούω πλέον ...

Σας βλέπω, αισθάνομαι κι' αναπολώ.

Να δώ, ν' ακούσω, να γευτώ,
πραγματικά,
... δεν το μπορώ.

Πώς να αισθανθείς, σήμερα το ανύπαρκτο,
το πλήρες, όμως, μέσα σου υπαρκτό;

Γι' αυτό και κλαίω ...
μόνο γι' αυτό.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-13/12/2010-12:23π.μ.)

.

Η Απόλυτη Σιωπή ... που Ήρθε ...

.
Δεκάξη χρόνια αγάπης,
πολλές στιγμές χαμόγελα,
κομμένο το συναίσθημα στη μέση,
να μη πεινάσει κανείς.

Σήμερα έφυγες εσύ,
...
αύριο εγώ μα,
βλέπεις, ... το ήξερα ...

Να 'ναι το ταξίδι σου καλό,
να με φυλλάς,
απ' του άλλου κόσμου την αυλή,
όπου θα βρείς,
την άψυχη ζωντάνια.

Εγώ, ... θα σε φυλλάω εδώ.
Στο καρδιοχτύπι μου θα ζείς.

Μαζί σου,

... θε να ζω κι' εγώ.



α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-02/12/2010-βράδυ ...)


ΥΓ: Για τον Μάρκο μου. Τον Σκύλο ... Τον μοναδικό.

.

Η Απόλυτη Σιωπή ...

.

Η απόλυτη σιωπή,
χτύπησε αύριο τη πόρτα.

Την είδα να 'ρχεται,
γι' αυτό τα λέω έτσι ...

"κι' είμαστε ακόμα ζωντανοί,
στη σκηνή" ... λέει ο στίχος,
... της σιωπής ...

Το άλλο ξημέρωμα θα φέρει,
λύπες, ανάμνησες και, ... άρωμα θανάτου.

Να το γευτώ κι' αυτό, το πρωινό,
σαν που έγραψε το σπίτι.

Μεγάλος να γενώ,
να ανδρωθώ,
ίσως να τύχει μου,
... να λυτρωθώ,
ώσπου, να φτάσω να πεθάνω.

Ακόμη εκείνη τη στιγμή,
την όμορφη, την ύστατη,
όλα τα πρώτερα θα θυμηθώ,
κι' όλοι που φύγαν,
θα 'ρθούνε να με συναντήσουν,
εκεί,
στη πύλη του,
... απάνεμου λιμανιού.

Εκεί όπου επικρατεί,
στο πρίν, στο τώρα,
στο απ' αύριο,

η απόλυτη ... σιωπή.



α/α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-01 ΔΕΚ 2010-01:50 π.μ.)


.