Μία Σταγόνα Γεύομαι ...
.
Έτσι το έφερε η στιγμή,
χρόνια μετά και,
...
είκοσι 'μέρες που 'χεις φύγει.
Ήτανε του μηνός οι δυό και,
σήμερα έχει ο Θεός, είκοσι-δυό.
Στιγμή που έφτασε,
την αγωνία μου,
... μη ξεπεράσω ...
λέω να κλάψω,
αν μπορώ,
να μην το κάμω, λέω,
... θα πνιγώ...,
να βάλω τη παλάμη μου,
στη γλώσσα να γευτώ ...
......γευτώ ...
...γευτώ ...
Μία σταγόνα γεύομαι ...
που έμεινε, ανάμεσά μας,
...ιταμή,
της μοναξιάς,
η δεύτερη αδερφή.
Σταγόνα γόνιμη,
η τελευταία κράση,
εκείνη η ύστατη δροσιά...
'δω 'δα σαν να 'μεινε,
στο πάνω χείλος,
μα, ... και στο κάτω,
ωσάν το ρίγος ...
Που σ' αγαπούσα,
εγώ μονάχα το αισθάνθηκα ...
Σταγόνα έμεινε,
...το ένωμα,
η τελευταία γεύση μας,
για δυό ....
... πάντα που θα υπάρχει.
α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-22/12/2010-01:52 π.μ.)
ΥΓ: Για την Christine, παντοτινή αγάπη ...
... σ' ευχαριστώ για την έμπνευση ...
.