28 Μαρ 2010

Κάτι Μικρό ...

.
Κάτι μικρό,
για πέταμα,
αν φυλάς ...

Φύλα το,
... άλλο τόσο.

Θα έρθει στιγμή που θα ζητάς,

"να το 'χα,
να το δώσω ..."
...




α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-28/03/2010-04:27 π.μ.)


.

27 Μαρ 2010

Φλοκάτη Άσπρη ...

.
Σε άκουσα που έγραψες ...

Διάβασα,
κι' "άκουσα" τα γραμμένα ...

Βάδισα, αργότερα, στου κρεβατιού την άκρη,
επάνω στο χαλί -φλοκάτη άσπρη-
φύκι λευκό όπου το περιβάλλει.

Κι' έπεσα...

Αγκάλιασα το μαξιλάρι,
σαν κάθε βράδυ το τολμώ...

Πάλι ήσουν εκεί.

Ψιθύριζες, κόμπιαζες να μου πείς,
να συμπληρώσεις,
τα λόγια να τελειώσεις ...

κι έσφιγγα το μαξιλάρι πιότερο,
να δώσω σου "ανάσα" ...

Καλή μου ... απόμακρη ...

Να μη ξημερωθώ ... το ζήτησα ...

Ν' ακούω, ότι ακούω,
κι ότι καταλαβαίνω να μπερδεύομαι.

Ο φίλος μου,
ο Μάρκος,
στα πόδια στριφογύρισε,
-το κάνει δεκαπέντε χρόνια,
ο κολλητός τετράποδος-.

Γύρισε με το βλέμμα του,
το άφωνο συνάμα, το στεντώριο,

"τι τρέχει ..."

Όπως κι εσύ, τ' απήντησα,
ακούω, αισθάνομαι, ριγώ
μα,
δεν καταλαβαίνω,
δεν είναι εδώ μα, μου μιλά,
πετάγομαι να πιάσω λέξεις,
ακούσματα περαστικά,
εικόνες δίχως λέξεις.

Σκέφτομαι,
ζω,
αισθάνομαι και,
... νοιώθω.

Φλοκάτη, μαξιλάρι, κουρνιαχτός,

των φαντασμάτων ο αχός ....

κι εσύ ... φυλακισμένη.




α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-26/03/2010-12:44 π.μ.)


.

25 Μαρ 2010

Λεύτερη να 'ν καρδιά σου ...

.
Ημέρα, βγήκες μοναχή
βγήκες ξανά μονάχη,
κι εσύ, αστέρι κούρνιασες,
σε φωτεινή αγκάλη,
κι εσύ αστέρι κούρνιασες,
σε φωτεινή αγκάλη ....

Ήλιε μου πώς μας έφεξες,
ήλιε μου πως μας φέγγεις,
κι εσύ απομεσήμερο,
σκιές, δροσιές να φέρεις,
κι εσύ απομεσήμερο
σκιές, δροσιές να φέρεις ...

Απόγεμα, στην αγκαλιά,
τσι' αγάπης μου να γείρω,
απόγεμα, στην αγκαλιά,
τσι' αγάπης μου να γείρω,
κι εσύ, στ΄ αποτελείωμα,
ήλιε να πας για ύπνο,
κι εσύ, στ' αποτελείωμα,
ήλιε να πάς για ύπνο ...

Την ώρα της απανεμιάς,
την ώρα της αγάπης,
Δίχτυ βελούδο κι όμορφο,
φεγγάρι μου η σκιά σου,
δίχτυ βελούδο κι όμορφο,
φεγγάρι μου η σκιά σου.

Στο πέρασμα του ανέμου σου,
στο χρώμα της ματιάς σου,
ν' αφήσω θέλω μια πνοή,
λευκή, ... σαν τα φτερά σου ...
...
να σ' απωθήσει πιο εκεί,

... λεύτερη να ν' καρδιά σου ...

να σ' απ ......



α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-25/03/2010-02:08 π.μ.)

.

11 Μαρ 2010

Άφησα στο Δισάκι σου ...

.
Ποτέ δε θα σε σβύσω απ' το καρνέ,
ποτέ δε θα διαγράψω εκιό το νούμερο,
που, κοινωνούς μας έκαμε.

Έβαλα σήμερα,
μία φωτογραφία σου,
εκεί που δεν υπήρχε.

Τώρα, έχω δυό.

Μία μέσα μου βαθειά και,
μία ... στο τραπέζι.

Απόκτησα αίφνης και,
πολλές, ακόμη, αναμνήσεις.

Αφού,
ανάμνηση έμελλε να γενείς,
μα,
... μη σκιαστείς όπου βρεθείς,

'σα κάτω να κοιτάξεις.

θα με δείς.

Άφησα στο δισάκι σου αγάπη,
λαβή ζωής μοναδική.

Για όσο υπάρχω,

... εσύ ... θα ζείς.



α/α. Αλέξανδρος
(Πάνος Αβατάγγελος-11/03/2010-16:45μ.μ.)


.

6 Μαρ 2010

Ο Κάβος ...

.

Ο Κάβος,
βρεγμένος απ' αλμύρα,
απ' το νερό της θάλασσας,
της φίλης του,
σαν πάντοτε,
ρούφηξε τα υγρά της και,
... τίποτα δεν είπε ...

Κορμάκι του έστησαν νεκρό,
άψυχο ν' αναμένει,
να δίνει πλέρια δύναμη,
στα κύματα τα ζοφερά,
πλάτες του να θεριεύει,
ένα κουφάρι μέταλλο,
κινήσεις του να υπομένει,
σαν,
η ζωντάνια να πηδάει,
απ' τις καμπύλες του,
που σμίλευσαν βαρβάροι,
στο άψυχο κορμί του.

Εκεί τον τοποθέτησαν.
Δυο άκρες στο λιμάνι.

Έφυγαν ...

Κοιτούν από μακρυά και,
... περιμένουν.

Κι εκείνος ...,
πόνους, τραντάγματα,
της θάλασσας τα ουρλιαχτά,
μετρά, υπομένει,
στο λάρυγγά του καταπιά,
κρατά,
εξ' ίσου ... αναμένει.

Ξημέρωσές μας, φίλε φωτεινέ,
κι' εκείνον τον εχάιδεψες,
αλάργα,
σαν να γνωρίζεις πιό πολλά ....

Δώσ' του κουράγιο και,
δυο σφουγγίσματα απ' τη καρδιά μας.

Να ξέρει πως,
νεκρός γεννήθηκε,
στο πλάϊ μας κρατήθηκε,
γοργόνες αποκρίθηκε,
... μα,
απ' όλους κι όλα,
στο καιρό,

... πλέρια πολλά αγαπήθηκε.

Να ξέρει ...



α/α Αλέξανδρος
(Π.Α.-06/03/2010-12:34π.μ.)

.

2 Μαρ 2010

Ήταν η Καρδιά μου Άδεια ...

.

Ήταν η καρδιά μου Άδεια,
πριν ... να της χωθείς,
μα ...
είχε κι' εμένα.

Έμεινε η καρδιά μου Άδεια,
... νόμισε πως ήταν,
ορφανή.

Σ' ευχαριστεί όπου,
... στη μοναξιά μας,
βρίσκει απάγγειο η πληρότητα ...

... αγνή.



α.α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-02/03/2010-12:23 πμ.)

.