9 Ιουλ 2007

Από την Άβυσσο στο Φώς ...

Αφ' ότου άρχισα να γράφω ποιηματογραφήματα,
επέκταση στη δραστηριότητα των στίχων μου,
έφτασα να έχω γράψει αρκετά για να προσθέσω
εξώφυλλο και οπισθόφυλλο και να το αποκαλέσω ... συλλογή.
Το όνομά της ....

''Από την Άβυσσο στο Φώς κι' ώς των Παπύρων το Υφάδι''.

Δεν έχω εκδόσει τίποτε και δεν ξέρω και άν θα ...
Όμως, Θα έχει εισαγωγή, ιστορικό και ...
θα ξεκινάει κάπως έτσι..



ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ ΣΤΟ ΦΩΣ ... (15/12/2005 – 12:35 πμ)


Απο την Άβυσσο στο Φώς
Κι ως των παπύρων το υφάδι,
η διαφορά είν’ ένα χάδι ......

που το βιώνουμε,
ο καθείς αλλοιώς,

Ο ένας το χάνει παντελώς
Ο άλλος το έχει διαρκώς,
Η άλλη το νοιώθει στο κεφάλι

το διπλανό παιδί το ψάχνει.

‘’Δεν γίνεται να έρθει μες το φώς’’,
... φωνάζει η μάνα του
κι εκείνο,
‘’... δώστο μου, φέρε το μου, αλλοιώς ...’’,
Φωνάζει,
Σαν το Άλλο θ’ απογίνω ....

Θάρρος χρειάστηκε
Να φέρουμε στη γνώση μας κουράγιο
Θα το πετύχουμε,
είπαν οι πολλοί
Με ή χωρίς του καθ’ ενός τον Άγιο,

Στιγμή δεν πέρασε
Στη νόηση του πλήθους τη μικρή
πως,

Απο την Άβυσσο στο Φώς
κι’ ως των παπύρων το υφάδι,

Η διαφορά είν’ ένα Χάδι ...

Σαν το ακούμπισμα εκείνο το ελαφριό
που ένοιωσα απο εκείνον τον μικρό

προτού η Άβυσσος το νου,
να μου τον πάρει.

7 Ιουλ 2007

Μια κόκκινη φούστα.
(απο το blog Rococo -Joanna Gkarosi-)


Μια κόκκινη φούστα κι ένα βρεγμένο πουκάμισο στο γαλαζοπράσινο απλωμένα.

Αυθόρμητα μου βγήκαν,
δεν μπορώ να τ' αρνηθώ,

το δάκρυ μου και, ...

... το ευχαριστώ.



Αφιερωμένο στον άνεμο που πνέει απ' την Τεργιέστη,

γύρω απ' το καταφύγιο, πέρα απ' τη θάλασσα,

... στη reggata της σπασμένης μου καρδιάς.





4 Ιουλ 2007

ΜΑΚΑΡΙ

ΜΑΚΑΡΙ - (06/02/06)


Πέρασα απ’ το σχολειό μικρός,
αετός, τσαχπίνης και ο πρώτος μουλωχτός.
Καμαρωτός.
Συμμαθητές και συμμαθήτριες,
άπαντες στο πλευρό μου.

Τάξεις πολλές,
προεδρικές και μη,
.... γελώ...,
στιγμές αγαπητές,
λυπητερές,
στου ρολογιού τους δείκτες χτυπημένες,
του χρόνου τους ανόητους τους δύτες,
πλεμόνια άδεια, κίτρινα
για τους σημερινούς μας θύτες.

Έλεγα, Μάνα μου,

να πήγαιναν όλα καλά,
να μάθαινα γράμματα σωστά,

τι όμορφα που θα ‘τανε,
Μακάρι....

Πανεπιστήμιο μετά,
συμφωνημένη κολλεγιά
συμφοιτητές,
μια φατριά
πώς μεγαλώσαμε μαζί,
δίχως βιβλία,
μα με βουλή,
το 1.1.4. αγκαλιά,
το βλέμμα μας μια σιγαλιά,
η σκέψη μεσ’ τα κόκκινα,
της εφηβεία μας χρωμάτισε τη χάρη.

Αντρώθηκα έπειτα, κι εγώ,
κι αυτοί, κι εκείνες, διαφορετικά,
επιλεκτικά.

Ο ένας μας, ο Γιάννης μας,

τράβηξε για αλλού,
στα κουτουρού,

σημαντικά όμως για εκείνον,
τα μυστικά του μου τα ‘μπιστεύτηκε ‘να βράδυ,

Εγω, του ευχήθηκα να το ‘νε ‘βρώ,
του υποσχέθηκα να του σταθώ,
βόηθα Γεραμπή,

Άχ’ και να συναντούσαμε τα ονείρατα,
στου κάστρου Μας το πυργάρι,
Μακάρι....


Βγήκα, τι να ‘κανα,
στη ζήση τη τρελλή,
με μια παντείως θυληκή,
μα και λοξή, ... αγαπητή.

Πολλές οι έγνοιες μας

και τ’ άδυτα της πλάσης.
Πως να τα ξεπεράσεις

χωρίς καρδιάς, σημαντική τροφή ;

Περάσαμε λίγη ζωή μαζί.
Στο δρόμο τον απέναντι μας βρήκε ένα πρωί.
Φαντάσου μας,
ρεζίλι μας,
ακόμη λέμε πως,
να ήμασταν μαζί θα θέλαμε,
σε άλλους κόσμους χωριανοί σημερινοί,

Μακάρι,

Σκέφτομαι πίσω και μπροστά,
Βλέπω ομορφιά και,
λιγοστά τα όνειρά μου που γεννήκανε αλήθεια.

Ομως, κι’ αυτά τα μισιακά,
όμορφη αφήνουν μυρωδιά
σαν λεμονιάς ηδονική της μύτης η πλανεύτρα.

Να γίνονταν του Χάρου οι δρασκελιές,
βάτος απο θυμάρι,
στου κάστρου του δικού μου το πυργάρι,
να γίνονταν...
Μακάρι.


Το ζήτησα προς Τον Θεό,
Τον Φίλο τον Θεωρητικό,
να σε γυρέψω,
όταν θάμαι απο ‘κει πέρα.

Μού τό ‘σκασε το μυστικό στο αυτί,
‘’Θα την ευρείς τη χάρη αυτή’’,

κι’ εγώ του αποκρίθηκα ευθύς,
με θυμαρίσια γεύση αυθεντική,
πίκρας μου κατακάθι,

ένα απλό, ανθρώπινο,


Μακάρι....

1 Ιουλ 2007

Το Δεδομένο της Σελήνης (08/01/2006)


Μια φορά ......

Με πόνεσε η προσπάθεια να σε καταλαβαίνω.
Μου χάραξε και μ’ άφησε πιο πέρα μοναχό.
Τόσο πολύ θα κόστιζε μια κίνηση απο σένα;
Να καταλάβω ζήτησα κι όχι ν’ αναλωθώ.

Το Δεδομένο νόμισα πως δεν σ’ απασχολεί.

Μα εκείνο είναι τελικά,
που χρήζει γυμνή αλήθεια,
και καταφέρνει ανοικτά,

σαν το ακούς, ..... κι' άν το ακούς,

να σου γεμίζει τη ψυχή,

... αν όμως βρίσκεται το Στόμα, σ’ εκείνη,
της Σελήνης την πλευρά που,
δεν αποκαλείς ποτέ ... Αθέατη.

Μια φορά ...............

μοναδική,

.... συμβαίνει.

Διευκρίνηση

Ο χώρος αυτός είχε πρωτοδημιουργηθεί τον Απρίλιο του 2006.
Για προσωπικούς λόγους και απόψεις αποφάσισα να διακόψω την παρουσία του.
Εφ' εξής λοιπόν, για να υπάρχει μια πληρέστερη εικόνα ιστορικού,
θα συνοδεύω τις δημοσιεύσεις των ποιηματογραφημάτων του
με την ημ/νία δημιουργίας τους στο πλάι.
Ασχέτως λοιπόν ημ/νίας αρχειοθέτησης, κάθε δημοσίευμα θα συνοδεύεται
και απο την αρχική του ημ/νία δημιουργίας.

Το μόνο που ζητά από τους επισκέπτες είναι ο πρέπον σεβασμός στα δημοσιεύματα,
όσον αφορά στο πολυσυζητηθέν θέμα της λογοκλοπής
(ένας απο τους λόγους που απεχώρησε).

Κάθε σχόλιο, κριτική, άποψη είναι ευπρόσδεκτα.
Θα προτιμηθούν τα τεκμηριωμένα.

Πιστεύω μας είναι ότι, καθένας έχει δικαίωμα σε άποψη αλλά και υποχρέωση
την τεκμηρίωσή της. Για την βελτίωση του διαλόγου.


Σας ευχαριστώ,

α.α. Αλέξανδρος