29 Ιουλ 2008

Είπα να Γράψω ...

.

Είπα να γράψω μα,
.... άλλαξα γνώμη.

Γράψε ότι θές εσύ,
χωρίς μολύβι και χαρτί,
θυμίσου κάθε λέξη σου,
κάθε συναίσθημά σου.

Συμπλήρωσε στο χώρο μου,
το καρδιοφίλημά σου.

Μα να θυμάσαι,
σου έχω πεί, ...

"Είπα να γράψω μα,
... άλλαξα γνώμη".


Μή ξεχαστείς λοιπόν,
κι' εσύ,
να γράψεις για όλους μας εκεί,

μια ειλικρινή ... συγγνώμη.




α.α/ ... Αλέξανδρος
(Π.Α.-29/07/2008-03:23π.μ.)

.

28 Ιουλ 2008

Μάρκο, Σού Γράφω Όσο Ζείς ...

.

(Είχα έναν αδεφό, άνθρωπο, το Δημήτρη. Τον έχασα το 1993.
Πώς λέμε, ο "κολλητός μου". Πόνος απύθμενος έως και σήμερα...

Μα, κι' έναν άλλο ... κολλητό απέκτησα το Δεκ.'95.
Το Μάρκο, το σκύλο μου (Ο 4ος).
Τελικά, δεν ξέρω αν είναι πράγματι, σκύλος ή κολλητός.
Ψέμματα λέω. ... ξέρω.
Απλά, όταν φύγει, παρακαλώ μαζέψτε με ... οι κολλητοί...).





Μάρκο,
σου γράφω αυτό το κάτι,
όσο ζείς,
όσο,
καθήμενος στο πλάϊ μου αναπνέεις.

Σου γράφω λίγες σκέψεις να τις έχεις,
εκεί που,
όταν με αφήσεις θα βρεθείς.

Κι εγώ,

να ξέρεις, ξέρω το,
που θέλεις να βρεθείς.
Ήξερα το πάντοτε,
που θα 'θελες να ήσουν.

Μου τραγουδάει σου η ψυχή,
μου διαλαλλούν τα μάτια,
το χέρι σου τραβάει το νου,
και η καρδιά τα πάντα.

Και με κοιτάς ...ισόλογα,
χωρίς λόγια και ήχους.

Δακρύζω εγώ ...
Κοιτώ σε αγαλλιά ...

Σκέφτομαι πως...,

... όλα καλά,

θα φύγεις,
ταξιδέψεις ...

Κι εγώ ...,

προετοιμάστηκα παληά,
όταν σε πήρα πλάϊ.

Που με σλουπούρισες με μιά,
κι έγειρες το κεφάλι.

Θυμάσαι;

Που μου ετάραξες τη νυχτιά,
χρόνια μετά,
σαν μ' άφησε η άλλη,
που κάθησες πάντα σιμά,
εσύ,
ο κολλητός μου,
'κει δα, στο προσκεφάλι ...

που δέχτηκες κι' άλλη μια ζωή,
σκυλίσια όμορφη ... τυφλή,
στο χώρο το δικό σου.

Άρχοντας, φίλος κι αδερφός,
ο Μάρκος μου ανασαίνει,
βαρειά στο πλάι,
μοναδικός,
εικόνες του μου γνέει,

και ...

ξαπλωμένος πλάϊ του,
ακούω μίαν ανάσα,
να λέει του κόσμου ιστοριές,
φυσάει παντού τα πάντα,
όσα εκείνος έζησε,
όσα εγώ επήρα,
όσα οι δυό μας χτίσαμε
αργό-αργό το βήμα ...

Σου γράφω αυτό το κάτι,
όσο ζείς,
γιατί, άλλα θε να γράψω,
όταν,
εκείνη τη στιγμή,
θα καλεστώ ν' αδράξω.

Ν' αδράξω τα όσα ζήσαμε,
να πω τα 'σα εχουμε ζήσει,
και τη δική σου τη ζωή,
που θα μας έχει αφήσει,
να πρέπει να ιστορηθώ,
ν' αφουγκραστεί η φύση.

Συγχώρα με Μάρκο,
αγόρι μου,
για όσα δεν θα μισευτώ να πώ,

γιατί κι' εγώ,
στο ίδιο πλευρό,

... μαζί σου θα ΄χω σβύσει.




α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α. - 28-07-2008 - 04:24π.μ.)


.

27 Ιουλ 2008

Μονοπάτι Ντέρτι ...

.

Πέρα απ' τις δυό ανηφοριές,
κάτω απο τρείς κουφάλες,
του δρόμου μου η διασταύρωση,
αντίκρυσε τις άλλες.

Τα είπαν όπως εγνώριζαν,
τα βρήκαν όπως πρέπει και,
με οδήγησαν πιο 'κεί,
σε μονοπάτι ντέρτι.

Το επήρα και τραγούδησα,
όσα έλεγε η ψυχή μου,
όσ' που ακολούθησε κι' αυτή,
να βγεί απ' το κορμί μου.

Γιά 'ντα το θές, τη ρώτησα,
να αποχωριστούμε;
Γιά 'ντα το θές, με ρώτησε,
να μείνουμε ζυγοί;

Μα για να τραγουδήσουμε,
του δρόμου αυτού το ντέρτι και,
... όσο κρατά η διαδρομή,
μα ... βροχερή, μα, ... ξάστερη,
μια χλωμιαστή, μια γλέντι,

να τραγουδώ, χαμογελώ,

κι' εσύ ...

... να είσαι η Αρχή.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.- 27/07/2008 - 09:07 μμ.)

.

24 Ιουλ 2008

Φάρος δίχως Αναστολές ...

.

Λές μπας ν' ακολουθήσαμε,
κοινές γραμμές και δρόμους?

Μήπως οι δρόμοι οδήγησαν
πέραν από 'διεξόδους?

Κι' εμείς;
Ρηχοί σ' αγάπη ...
όπως πάντοτε,
φανάρι να θωρρούμε.

Έντονα,
επίμονα εστιάζουμε,
χάνουμε τα συμβάντα,

... δωρίζουμε το είναι μας,
σε φαναριού ένα χρώμα,
π' αλλάζει σαν τις εποχές,
φάρος, δίχως αναστολές,
προσβάλλει τα όνειρά μας.

Χρώμα και,
κάποιες αλλαγές,
κοστίζουν χρονικό μας.

Θωρρώ,
... το ανεπανάληπτο,
μοναδικά ειπωμένο...,
ζωής εικόνες σε φανό...

Φανό,
τον γκρίζο αντίκρυσα,
σήμα να προσπεράσω,

του εαυτού μου απόχρωσες
κοιτώ προτού γεράσω ...

στα βάθεια πέρα αντηχώ,
μόνος εγώ που, ... τραγουδώ,

τη μελωδία αναγεννώ,

τριγύρω μια,
για πάντα εκεί,

... ανεπανειλημένα.




α.α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-24/06/2008-04:01 π.μ.)

.

19 Ιουλ 2008

Γιατi Κλαίς...;

.

Μηηη..ηη..ή......
να τα προσέχεις είπα, ...

- Θα τα προσέχω κύριε,

Να τ’ αγαπάς τα παραμύθια ...

- Μα … τ’ αγαπώ ...

Τότε, ... γιατί κλαίς ?

- Γιατί, ... μου λείπουν ... κύριε ...

Τα παραμύθια ;

- Μα, ... όχι κύριε, ...
... αυτοί, ... που τ’ αγαπούν ...




α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.- 19/07/08 - 03:58 π.μ.)


-Αφιερωμένο στους υπέροχους ανθρώπους για τους οποίους
τα παραμύθια είναι Τέχνη και όχι "τεχνική" ...-


.

16 Ιουλ 2008

Του Ενός Άλλου ...

.

Μου έγραψες,

το κάτι τις ... εχθές.

Να σ’ απαντήσω ... είπες.


Ήθελα μα,

... κενός ο χρόνος 'στέρεψε,

προτού να σου μιλήσω.


Πέρασαν ώρες

κι' άλλαξαν,

τριγύρω μας τα πάντα.


Εγώ,

γενέθλια μου 'γραφε,

Εσένα, ... σιωπή και σχόλη.


Λέξεις να βρώ,

... συμπάθα με,

ακόμη αναζητώ.


Οι ώρες,

είκοσι τέσσερεις,

θεριαντωμένες, ... όλες.


Όσα αναμένεις να σου πώ,

παλαιά θε ν'ακουστούν.


Για θα ‘πρεπε,

- αφού ζητάς -,

εκεί να ‘ναι κι' ο άλλος,


φρέσκια να ‘ναι η απόκριση,

προτού γενεί ,

... ενός άλλου.




α.α/ Αλέξανδρος

(Π.Α. – 16/07/2008 – 01:26 π.μ.)


.

8 Ιουλ 2008

Μα να μη στό 'πα ...

.

Μα να μη στό 'πα ...
pedigree

είναι ταυτόχρονα μια ράτσα,
ένα πανέμορφο σκυλί,

σαν το σκυλάκι που,
εκούρνιασε,
πλαγιά σου εκεί στο δρόμο.

Σου 'γλειψε στάλες ρεματιές στα μάτια σου,
γέλασε χάντρες θαλασσιές στα ονείρατά σου.

Μονάχα εσύ το πρόσεξες,
εσύ ...
και η καρδιά σου.

Μα να μη στο 'πα,

είναι η ψυχή σου που σκιρτά,
το φυλλοκάρδι τρέμει,
είναι ακόμη μια ομορφιά
που τη ζωή θωπεύει.

Γέρνει το χέρι σου μακρυά,
αγκάλια ανασταίνει,
ακούμπι ζέστα στο νοτιά
τη θαλπωρή προσφέρνει.

δίνει πολλά το χέρι σου,
περίσσια η καρδιά σου,

πόσο αγαπώ,
που αγαπάς,

όσ' αγαπά η καρδιά σου ...




α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-08/07/2008-04:08 π.μ.)

4 Ιουλ 2008

Ανείπωτα....

.

Είπες να πείς,
τ' ανείπωτα.

Είπες να γράψεις λέξεις.

Έλεγες,
οι λέξεις θε να πούν,

ζητούσες να μαγέψεις,

μα ...

Τ' ανείπωτα σε πληγώσανε,
αφού δεν ακουστήκαν,

οι λέξεις αραιώσανε,
δε ματα μαζευτήκαν.

Κι' έμεινες άκληρος εκεί...,
εμβρόντητος,

... φτωχός,
από αγάπης λέξεις ...
μα ...

ζούμισες το λαρύγγι σου,
να βγάλει όλο τον πόνο.

Σου 'κανε χάρη η ζωή,
σε αγαπούσε βλέπεις,

το λόγο σου να φωνασκεί,
το θυμιατό ν' ανάβει,

και της καρδιάς σου το παλμό,

στά πέρατα του ορίζοντα,
μυρωδικό μοναδικό,

ξανά μανά ...

να θάβει ...




α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α.-04/07/2008-01:36 π.μ.)

.