26 Φεβ 2008

Οφείλουμε στα παιδιά …

.

Πολλά ακούγονται τις τελευταίες ημέρες για ένα θέμα που “κρατάει” χρόνια.
Εξ’ ίσου καλά κρατούν και οι κόντρες. Σε Βουλές, Πρεσβείες, ραδιόφωνα, τηλεοπτικά παράθυρα, εφημερίδες. Τί όνομα να δεχτούμε ή όχι, ποιός εκπροσωπεί καλύτερα ποιόν, τι ρόλο παίζουν οι επιμέρους “ήρωες” διαπραγματευτές και μή, κ.ο.κ.

Κεντρικός άξονας όλων των συζητήσεων και διαβουλεύσεων είναι το ΣΥΜΦΕΡΟΝ.
Ποιός θα κερδίσει τα πιό πολλά σχετικά με εδάφη, εδαφικό πλούτο (πετρέλαια και άλλα κοιτάσματα), βάσεις πολεμικές ή πολιτικές, συμμαχικές δυνάμεις ή αδυναμίες, επεμβάσεις οπλικές ή μη, οικονομίες και προοπτικές αυτών και ... Ισχύ.

ΟΥΔΕΙΣ μα ΟΥΔΕΙΣ μιλάει, έχει μιλήσει ή Θα μιλήσει για το συμφέρον των ΠΑΙΔΙΩΝ, ΣΗΜΕΡΑ ... όχι σε 70 χρόνια.

Τί πρέπει να κάνουμε απο κοινού καλύτερο για το ΜΕΛΛΟΝ αυτών των παιδιών που κατοικούν Ελλάδα, FYROM (προσωρινά), Κόσσοβο. Εκείνα τα παιδιά που, στις επάνω περιοχές, κοιτούν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ τριγύρω με ένα ΜΟΝΙΜΟ ΦΟΒΟ. Φόβο για τη ζωή τους,
για την επιβίωσή τους (Κόσσοβο), φόβο για την υπόστασή τους και τους γείτονες (FYROM), φόβο για τη γειτονιά, την οικογένεια, την ασφάλειά τους, εδώ.

Ανασφάλεια παντού. Ψέμματα παντού. Κλοπή κάθε είδους, από υλική έως πολιτισμική.
Κι' εδώ ...

Ωραίο περιβάλλον δημιουργήσαμε για να ζουν τα παιδιά μας. Ναι. Εμείς. Κι εμείς είμαστε συνυπεύθυνοι. Για εκείνους που επιλέγουμε να ηγούνται του όχλου μας. Γιατί “κοιμώμαστε” κι' αγαλλιάζουμε μέχρι το πρόβλημα -που αποφεύγουμε να κοιτάξουμε στα μάτια επι μακρόν- να μας χτυπήσει τη πόρτα.

Τα παιδιά όμως, πρέπει να μάθουν αλλοιώς. Περιμένουν μετά τη μπάλλα ή τις κούκλες ένα ζεστό γάλα, μια φέτα βούτυρο με μέλι, ένα μπάνιο και ύπνο. Και αύριο σχολείο. Ελεύθερο. Κι ελεύθερο Πανεπιστήμιο. Κι ελεύθερος ο δρόμος απ' το Πανεπιστήμιο στη δουλειά. Και δάσκαλος φίλος, δασκάλα φίλη, καθηγητής ... χαμόγελα.
Μα ... πού;
Τα έχουμε στερήσει τα χαμόγελα απ’ τα παιδιά. Όπως και τις αλάνες.
Και ΔΕΝ πρέπει.

Μακάρι σήμερα να ακούσω κάτι. Κάποιον να μιλά για τα παιδιά και το μέλλον τους στην ευρύτερη περιοχή. Είτε τη πούν ΣλαβοΜακεδονία, είτε και Μακεδονία. Τελικά, ποιός με ρωτά; Εγώ θα ήθελα Μακεδονική Γιουγκοσλαβία. Εσύ άλλο, κι εσύ άλλο. Μα, μήπως με ρώτησαν για το Αεροδρόμιο ή μήπως με υπολόγισαν για το θρήσκευμα στις ταυτότητες ;

Κι όμως, δε με πειράζουν αυτά.

Τα παιδιά να χαμογελάσουν ξανά θέλω. Τα άλλα όλα τα παλεύω.
Τα παιδιά και τα όνειρά τους; Εκεί πρέπει να προσφέρω το Είναι μου.
Εκεί πρέπει να εστιάσουν οι διαβουλεύσεις τους.

Μακάρι λοιπόν ... μακάρι,

γιατί ... θα περιμένω στη γωνιά,

... μαζί με τα παιδιά.



Πάνος Αβατάγγελος & α/α Αλέξανδρος
(Π.Α.-26 Φεβ '08-19:27 μ.μ.)

.

24 Φεβ 2008

Ιστορικές Αλήθειες ...

.

Ως απάντηση σε ένα "άκομψο" άρθρο της Washington Post τον Μάρτιο 2001,
εστάλη η ακόλουθη επιστολή από τον Κο Αχιλλέα Παπαρσένο, απο το τοπικό
Γραφείο Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας.

Σας το παραθέτω γιατί περιλαμβάνει δύο σημαντικά ιστορικά στοιχεία σχετικά με όσα, σήμερα βιώνουμε. Την ημερομηνία εγκατάστασης ανθρώπων στα γειτονικά εδάφη και,
τον καταμερισμό των Μακεδονικών εδαφών ανάμεσα σε εμάς και τους γείτονες.

Έτσι, για να γνωρίζουμε γιατί μιλάμε και, πώς πρέπει να μιλάμε...

Φιλικά
Πάνος & α/α Αλέξανδρος (όχι ο Μέγας ... εντάξει...!).




TO: THE WASHINGTON POST
Letters to the Editor
REF: Alexander The Great's Macedonia

Saturday, March 31, 2001;


What on earth was your paper thinking when it connected Alexander the Great to FYROM, the Former Yugoslav Republic of Macedonia ["What on Earth?," March 24]? Because of his enormous appeal, Alexander the Great was claimed by many as their own, but to imply that he was an ancestor of the present-day inhabitants of FYROM is baseless.

The Slavs who live there arrived in the 7th century AD, 1,000 years after the death of Alexander, who came from the northern Greek kingdom of Macedonia, the Greek word for "Land of the Tall."

Alexander was as Greek as the southern Greeks were, spreading the Greek language and civilization throughout his vast empire and leaving nothing but Greek footprints everywhere he went in his short life. Except for a narrow strip in the south, FYROM's territory has never been part of ancient Macedonia.
Further, this state never existed before 1945, when it was created by Marshal Tito as one of the constituent republics of communist Yugoslavia.

The name Macedonia, which our neighbor has adopted, denotes a wider geographic -- and not ethnic -- area, extending over Greece (51.5 percent), FYROM (38.5 percent) and Bulgaria (10 percent). During the Balkan Wars of 1912-13, Greece liberated its province of Macedonia from the Ottoman rulers and did not conquer foreign territory.

Why should we care about ancient history? Because a distortion of history is the tool of the irredentism and nationalism that we need to eliminate from the Balkans.

That is why Greece -- in talks with its neighbor and strategic partner FYROM under the auspices of the United Nations -- continues to seek a mutually acceptable name that will differentiate this new Balkan state from the northern Greek province of Macedonia, the birthplace of Alexander the Great.

Achilles Paparsenos
Press counselor at the Embassy of Greece.





ΥΓ: Προσωπικά σε ευχαριστώ Αχιλλέα ...


.

18 Φεβ 2008

Δυό Σταγόνες Λέξεις....

.

Είπα,
δυό σταγόνες λέξεις να σου πώ,
μέσα σ' όλες,
ίσως ψελλίσω ...,

"σε αγαπώ",

ίσως και,
φόβοι μου,
φοβίες και,
μικρές ανησυχίες,
του ... ενός.

Σήμερα,
αύριο που,
έγινε μετέπειτα ένα ...χθές,

επτά φορές πικρίες,
τόσες μισές αμφιβολίες...

Είπα δυό λέξεις να σου πω μα,...
βρίσκομαι απέναντι,
όπου μ' ακούς,

εγώ,
στην άκρη του λαβύρινθου,
... ψυχή,
στο όνειρο να βουβαθώ,
προτίμησα ...
... εγώ.


Σε δύο σταγόνες λέξεις σου,
το δάκρυ μου το χύνω,
σε επτά χορούς που χόρεψα,
μισόγυμνος σαν θέριεψα,
νιφάδες μες 'το κρύο,
σκόρπια νοήματα, μισά
μα, αρκετά για δύο.

ΑΦήνω,
το, ...Είναι,
... τη Ψυχή,
παλάμες που ζητούν στιγμή,
στιγμές να μ' ακουμπήσουν...
στεριές να μου θυμίσουν...

Δύο Σταγόνες λέξεις σου,
μία λέξη μου, δικιά μου,
σταγόνες στους ωκεανούς
που χάραξε η καρδια μου...

Λέω σου κι' ονειρεύομαι,
λέεις μου και καυχιέσαι,
πορεύομαι στο δρόμο σου,
σε ό'τι καρτεράς,
απλώνω όσα δε θωρρείς
μα,
όσα αγαπάς....

Δύο σταγόνες είπα σου,
δύο σταγόνες λέξεις,

αγάπα την αγάπη μου,

... δροσιά τους να ξεκλέψεις.





α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α. - 18/02/2008 - 03:59 π.μ.)


.

11 Φεβ 2008

Αποστακτήριο ...

.

Μυαλό αποστακτήριο,
λαβύρινθος, μυστήριο,
κανάλια, ίντριγκες,
δυό θήκες,
χώροι, τεράστιες αποθήκες....

Σου ζήτησα να σκέφτομαι,
Μου έδωσες να γεύομαι
απ’ όσες λέξεις στάζουν το μυαλό....

“Μου ‘βαλες σκέψεις...”
Όχι ..., λάθος,
Μου ... μπήκαν σκέψεις ...
... δεύτερο λάθος.

Η ... Aλήθεια μου,
πού βιώνει τη στιγμή;

Άκουσα λέξεις που έσταξαν
στο αποστακτήρι αυτό,
στο κελλάρι του κορμιού μου,
επάνω, ... εδώ.

Επεξεργάστηκα ...,

κάποιες φορές,
κουράστηκα,
διάλεξα, καταχώνιασα,
ως έπρεπε ...
... εγώ, μονάχα εγώ.

Στο αποστακτήριο,
αληθινό μυστήριο,
χώρος που έχω να κρατώ ή,
να πετώ ... το περριτό.

Αυτό που μένει πάντως,
σκέψεις, αγάπες, μυρωδιές,
ανάμνηση, ιστορικό ...,

στ' αποστακτήριο το δικό μου,
διυλίζω, το φιλτράρω,
εμφιαλώνω το καλύτερο με τον καιρό.

Δικό μου είν’ εξ’ άλλου ... μυστικό.
Δεν ξέρει το, ... κανένας.

Μόνο για 'μένα,
κι’ όχι για πάντα.

Απλοϊκά ...,
για ... Όσο θε’ να ζώ ....

στ’ αποστακτήριο το δικό μου θα κρατώ,

... χαμόγελο, ανάσα,
στάλα μικρή απο δάκρυ μου,

το τι, για 'μέ, σημαντικό ...,

το, Ότι πιό ... αγαπητό.



α.α/ ... Αλέξανδρος.
(Π.Α.-11/02/08-04:05 π.μ.)


.

2 Φεβ 2008

Εκεί ...στη Πλατφόρμα ......

.

Εγώ,
ήμουν στη πλατφόρμα.

Πέρασες φούρια
μαζί με το συρμό,
αυτόν που,
δεν σταμάταγε
σε τούτο το σταθμό ...

Σε είδα όμως ...,
για 'σένα εμίλαγε,
ο κόσμος όλος.

Είπα κουβέντα να τους πώ,
όμως,
το τρένο έφτασε δειλό,
το επόμενο ...,

... έπειτα λές ...,
εικόνα πλήθους έμεινε,
στην αποβάθρα λιγοστό.

Φεύγουν οι άνθρωποι,
ψυχούλες,
με το δικό τους το συρμό,
ενίοτε, ... οπότε ...
εγώ, τι να τους πώ;

Ακολουθώ;

Κι' εγώ,
ήμουν εκεί σιμά,
στη πλατφόρμα.

Οι ράγες, το δενδρόξυλο,
λεμονανθός κι' η εικόνα ...

Αναζητούσα να σε δώ,
να συνοδεύεις, άθελά σου το συρμό,
με το καλό,
ως τον επόμενο σταθμό.

Κι' εγώ,
ήμουν εκεί, στη πλατφόρμα.

Λες πως,
κανένα τρένο δεν επήγαινε εκεί όπου,
εγώ,...
θα έβρισκα το σταθμό,
τον ένα,
εκείνο το τερματικό,
μια ζωή ταξίδι μου με 'σένα.

Εκεί,
στη πλατφόρμα αναμονή.
Λίγες οι ώρες κρύβονται,
πριν απ' το ανούσιο πρωί.

Κοιμήθηκαν τα τρένα,
έρμοι για λίγο οι σταθμοί,

μα ...

Εγώ,... εκεί.

Σιμά στο πέρασμα,
φαντάσματα βαγόνια,
από την πρώιμη εποχή,
του άλλου του αιώνα.

Εσύ, ... μορφή,
εγώ, ... σκιά.

Του σταθμού τα φώτα λιγοστά,
έρχεται η φέξη του φωτός σε λίγο,
μέθη στο δευτερόλεπτο ...

Κοίτα ...,

περνάει το πρώτο τρένο,
... πρωϊνό.

Κι' εγώ,
εδώ στη πλατφόρμα.

Άγνωστα πρόσωπα, παντός καιρού,
κατοπτρισμοί στις περατζάδες του συρμού,
απ' τη πλατφόρμα του σταθμού,

... έμειναν 'δώ,

βιός κληρονομικό,
... προσωπικό,

ιερό καρτέρι να θωρρώ,

λέω,

σ' όσα βαγόνια θα μετρώ,

πάντοτε 'σέ ...,

... βαγόνι όμορφο,


... στα 'σώψυχα θ' αποζητώ ...




α.α / Αλέξανδρος
(Π.Α.-02/02/2008- 11:23 μμ.)

.

Γιατί ... ;

.

Γιατί ...;

Επήρες τα, που κρέμονταν
στις άκρες του μυαλού;

Νιφάδες σκέψης,
σταλαγμίτες,
καθρέφτισμα του Ουρανού ...
δικού μου,

... Θησαυρού μου.

Γιατί;

Πού να ‘ναι τώρα;
Φέρονται σε μονοπάτια ξένα ...

Πού να γυρίζουν,
Να δεθούν,
ένα αυτές, με ‘μένα....

Ξέρω το πως,
... σου το ζητούν.

Χιονάτες γυμνωμένες,
γλυστρούν τα πόδια τους λευκά,
αγάλματα λαξευμένα,
σε θύμισες χαμένες...

Ζητούν,
αποζητούν και ...χαίρονται,
με μιαν αγνή ιδέα ...

Αύριο, οσον ούπω, πως,
θα είμαστε παρέα ...

Σκέφτομαι ‘γώ για ‘σένανε,
πώς να σκιρτά η καρδιά σου;

Γιατί ;

Άφησες κάπου να γενεί,
φαύλα η ομορφιά σου ...

Έχεις του κόσμου ανταύγιες,
στα ακροδάχτυλά σου,

Αγαπημένη μου ...

Γιατί;

... παρέσυρες εμένα, μα...
πιότερο,
έμπηξες το μαχαίρι σου βαθειά,
σε όλα όσ' αληθινά,
σημαντικά,
αναρίθμητα,

... αγάπησα σε ‘σένα ...

Νιφάδες,
σταλαγμίτισσες,
όμορφες οι χιονάτες,

λαλλούν για 'σένα,

οδυρμούν, αποζητούν
να 'ρθεί η ηχώ ...

... μελόστακτη σε 'μένα.



α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α. - 01/02/2008 - 11:57)


.