Εννέα Θανάτους ... κι' Ένανε ......

.

Μου 'γραφε μέχρι τώρα,

Ρωξάνη, Τάκης, Max, Δημήτρης, Σταύρος, Μίμης,
Γιάννα, Γιάννης, κι άλλος Μίμης, παληά λιγάκι
μα και, πρόσφατα, ζωή μου εστγματίσε
ο αποχωρισμός τους ...

Σε είκοσι χρόνια περαστά, σαν χθές λες και να ήταν,
τώρα ξανά, αναμονή των ημερών.

Το ορφανό που αγκάλιασα, στου δρόμου εκεί την άκρη,
που αγάπησα, με αγάπησε, τυφλό που 'γινε αιφνικά,
μα ένοιωθε την καρδιά μου, χτύπαγε για το είναι της
η έρμη η δικιά μου.

Εννέα θανάτους που έζησα,
κι ένανε που θα ζήσω,
με μιας ελπίδας την πνοή
πρέπει να ισορροπήσω ...

Εννέα θάνατοι φύγανε και,

ένας που θε' να έρθει,

απ' της αγάπης μου την πηγή,
σταγόνες μου να φορτωθεί,

γλυκειά της να είναι η στερνή,

του ταξιδιού η μέθη.


Πάνος.

(Π.Α. 23/09/07 - 05:27 π.μ.)

(Για τη ΜπουΜπού, το μπουμπουκάκι μου, την αγαπημένη μου τετραποδούλα,
που ξαποσταίνει στο μπράτσο μου, στερνές αναπνοές ...).

.