23 Ιαν 2008

"Σταμάτα ..." ΄φώναξα ...

.

"Σταμάτα" ...
φώναξα δυνατά.

Σταμάτα επιτέλους,
ζήτησα στη γωνιά σκιά
πλάι απ' τη δυσοσμία,
ταπεινωμένος, χαραγμένος,
ένας μισός, συρρικνωμένος
μέσα στην ίδια μου,
την άσκοπη αγωνία.

Εκείνη ...,

τεφτέρι κράταγε αδειανό
το φυλοκάρδι το ζερβό,
ερείπιο στο άγγιγμά της.

Πίεζε όλο του πιο πολύ,
ρημάδι,
στα ονείρατα του ιδεατού,

... εμένα,

να το χαρεί ξανά που,
... τσάκισε το ωραίο ... που ...


Όμως ...,

ωραίο ήτανε για 'με,

για 'κείνη απλά,

...μοιραίο.


"Σταμάτα ..."...

φώναξα δυνατά,
μα ...,


να 'ταν το τελευταίο ...




α.α. Αλέξανδρος

(Π.Α. - 23/01/2008 - 01:32 π.μ.)

.

1 σχόλιο:

Ιωαννα είπε...

Αν και των μικρών ωρών οι σκέψεις σου....εξαίρετες ...

Δυνατό .


Ιωαννα