Σμόλκα να βαυκαλίζομαι ...

.

Τραβιούντε πλέρια οι γραμμές
λές,
και σ' απαντώ σου,
θέλεις;

εγώ,
θέλω να βαυκαλίζομαι,
το θέλω να κοιμάμαι.

Να σε ακούω δε ζητώ,
πιά,
απο παλιά ...,
ούτε να σε θυμάμαι,
πέραν που λέει μου η νυχτιά,
'κείνη η αστραφτεράτη που,
σεργιανεί στο κόρφο μου,
χαραγματεί στη πλάτη.

Σ' ευχαριστώ όμως,
για σμόλκα τόσα,
στα χρωστώ.

Τα 'γράψαν οι αράδες,
φωνές που αντηλάλλησαν,
ν΄ακούω σε διάβα θυμητό,
στους κάτω μαχαλάδες ...

Κι' εσύ,

άφωνη όπως λές,

παιδούλα φονεμένη,
σε ξένο λιμάνι
φανταχτερό ντουνιά,
θωρρείς φυλακισμένη ...

Τραγούδι σου ένα,
σιωπηλό,
φωνή σου ... τρεμαμένη ...

Ύμνο Εθνικό κι' αγέρωχο,
λαλλείς,

φιλία μας προδωμένη.



α.α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-16/04/2008-04:36π.μ.)

.