4 Ιουλ 2008

Ανείπωτα....

.

Είπες να πείς,
τ' ανείπωτα.

Είπες να γράψεις λέξεις.

Έλεγες,
οι λέξεις θε να πούν,

ζητούσες να μαγέψεις,

μα ...

Τ' ανείπωτα σε πληγώσανε,
αφού δεν ακουστήκαν,

οι λέξεις αραιώσανε,
δε ματα μαζευτήκαν.

Κι' έμεινες άκληρος εκεί...,
εμβρόντητος,

... φτωχός,
από αγάπης λέξεις ...
μα ...

ζούμισες το λαρύγγι σου,
να βγάλει όλο τον πόνο.

Σου 'κανε χάρη η ζωή,
σε αγαπούσε βλέπεις,

το λόγο σου να φωνασκεί,
το θυμιατό ν' ανάβει,

και της καρδιάς σου το παλμό,

στά πέρατα του ορίζοντα,
μυρωδικό μοναδικό,

ξανά μανά ...

να θάβει ...




α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α.-04/07/2008-01:36 π.μ.)

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: