Ένα Κορμί Ανταύγειο ...

.

Το προσπαθώ καιρό,
θεριό παλεύω μισητό,
... έναν αγώνα άδειο.

Το προχωρώ,
ντυμένος μοναχά,
μεταξωτά κι' ανέμελα,
... ένα κορμί ανταύγειο.

Μια ψυχή μ’ ακολουθεί.
Το ίδιο μου το ... Αύριο.

Το προσπαθώ, τόσο καιρό,
να παρασύρω πλάι μου,
όσα θα ήθελα να ζώ,
πλούσια ‘νδρειωμένα.

Δε προσπαθώ υπερβολικά,

Πάντως,
Μ’ ακολουθά με ...
τόση 'δα Ψυχή,
Σταγόνα σώμα, βλέννα ...
... ακριβή.

Μα,
προσπαθώ ακόμα,
μαζί να τα κρατήσω εδώ.

“Εδώ …!”
στο κόρφο μου,
-που λέγαν οι παλιές γιαγιές-
λές να υπάρχει διέξοδος ...;

Παλαιά γιαγιά μ’ αρώταγε, ....

-Γιατί, νέες γιαγιές,
Δε βρίσκονται σιμά,
Ούτε, νομιώ, και μακρυά ...-

Μανάρι μου, -επιβήτορας-
τί σκέφτεσαι,
πως τα ομολογείς αυτά,
σε.. ποιούς τα λές;.

Πώς θέ να σ’ ακούσει εδώ κανείς;
Μήπως, ... εσύ νομίζεις, ... θ’ ακουστείς;
Μήπως ...,

που έγινε η ψυχή σου με το πόνο Ένα,
μήπως που έγραψες,
διακόσια τέσσερα στιχάκια δομημένα,
πίστεψες πως ...,

τα διάβασε, ... ο Άλλος,
μή και, ... η Άλλη;

Μονάκριβα,
Μικρά, λιτά,
Ή ανακατεμένα;

Χουζούρεψε μονάκριβε.
Αλλού πάνε τα λόγια.

Σ’ αυτούς, αυτές και συγγενείς που,
δίχως να το λένε,
τα λόγια πιάνουν στην ουρά,
μουράγια Πέρα κλαίνε.

Μαζί σου,
απροστάτευτοι,
όπως κι εσύ, .. ένα σώμα.

Τα λόγια μεταφέρουνε,
να μείνουνε,
να φωνασκούν,

... οι ενοχές ...,

αντίλλαλος βουβός, χλωμός ...,

για όσα δεν εκάμανε,

στροφές να αλλιχτούν
στις πλάκε ‘τσι απο χάμω,

... στο πέρας του Αιώνα ‘τσι,

Η φωνασκιά να 'κούγεται ...

πέρα, ... πλάι στον Άγιο,

όπου όλοι μαζί, ... τη 'νε λαλλούν,

την αλλιχτούν σιμά, ... κοντά ...


τρομάρα τους,


σ' ένα Κορμί Ανταύγειο.




α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-01/08/2008-03:57 π.μ.)


.