4 Οκτ 2008

Εισ' ένα Κούκουλο, Μικιό ...

.

Είσ' ένα Κούκουλο Μικιό,
δυο τρείς μικρές ανάσες είσαι ...
... αυτό.

Το Κούκουλο, ...μικιό.

Κι εγώ.....

Κούκουλο που,
κουκούλευκα στη ζέστα μα,
κι' εκάην...

Κούκουλο λέω,
περίσσεμα,
...κούκουλας πολιτείας.

Μίας.

Που την εκουκουλεύτηκα,

στο πρόσωπό της,
μια ζωή την ονειρεύτηκα ...

Στα γράδα της ανάσας σου,
κουκούλευτα μικρός,

ζητώ να γράδω εαυτός και,
ισάριθμα περήφανος σταθώ σε,
... ο, γράδιστ' αδερφός!

Κουκούλευτα.

Κι' αν δείς στο πέρασμά σου,
εκιό το τράχειο τη ζωής πως,
πέρασα κοντά σου και,
... άφησα της,
στέρνας 'ναπνοής το βρυχηθμό,

Να Πείς,

Εκιό,

που βρυχαρήθηκε,
εκιό που βρυχοράται,
εμείς,
αδέρφια και οι λοιποί,

πριν βγάλει τη Στερνή Κραυγή,

απ' όση αγάπη έδωσε,
για όσα στερνά βρυχάται,

μαζί σε κάμπους και βουνά,
την τελευταία του λαλλιά,
σύσσωμα τραγουδάτε.

Μικιό μας ξεπετάχτηκε,

αλλοιώτικα πλανάται

μέσ' τη ζωή,
πόσ' από δώ,
άλλα 'πο εκεί,

γιατί ζητά η ψυχούλα,
πλάνες τσι,

... άλλο να μη πλανάται.



α.α.Αλέξανδρος
(Π.Α.-17/09/2008-03:54Π.Μ.)


.

Δεν υπάρχουν σχόλια: