Ήταν Αυτό το Κάγκελο ....

.
Κι ήταν αυτό το κάγκελο,
έξω απο το παράθυρο γατζωμένο,
αρπαχτά έξω απ' τα όνειρά μας,
κι εμείς,
μέσα ...
γατζωμένοι,
μέσα απ' το κάγκελο,
αγκαλιασμένοι ...
τυλιγμένοι το φόβο μας, ...
... μπάς ...

το 'χαμε βάλει να μας προστατεύει,
απροστάτευτοι από τα δικά μας ... μπάς ...

"Λέω να το βγάλουμε ...
τί λές;..."

Σε άκουσα πως ψέλλισες,
εκείνο το όμορφο το ... ναί.

Κι εγώ ...,
θα συνεχίσω, αγκαλιά να σε κρατώ,
μονάκριβή μου,

... μπάς ...



α.α/ Αλέξανδρος
(Πανος Αβατάγγελος/29-07-09/01:18 π.μ.)

.