Στο Φεγγαρόφωτο σε Ανακάλυψα ...

.
Κρύφτηκες πίσω στο θάμνο,
στα αλμιρίκια εκειά,
τα λιγοστά,
στης παραλίας την αγκάλη τη σαθρή,
απ' άμμο καμωμένη,
όπου θεριεύουνε εξ' ίσου τα φυτά και,
... η αγάπη μας η τρελλαμένη ...

Έτσι την είπες μια βραδυά που,
έκαιγε το φεγγάρι ..
ή μήπως, ... έτσι νόμισα εγώ;

Έμεινες κρυμμένη εκεί,
στα αλμιρίκια,
τα μοσχοβολιστά ...
μα,
έριξα πλέρια τη ματιά και,
... σε είδα,
να λαμπιρίζεις στο κύμα το καθάριο,
στου αφρού του άτυχου τη πλάτη που πλησίαζε,
αγάλι-αγάλι τη στεριά μα,
η πλάτη του κουβάλαγε,
τα όνειρα ολάκερου του κόσμου,
για εμένα όμως ...
... ένα,

... εσένα.

Τη σκιά σου είδα εκεί,
στο κύμα να σκαλίζεται,
όπως σε φώτιζε το φεγγάρι,
το θάμπος του που στόλιζε τη νύχτα,
....είδα σε,
χαμογέλασα,
διπλά σε αγάπησα αρχικά μα,
σε αποζήτησα αμέσως,
.. εκεί .. στης άμμου τη ζωντάνια,
μια ολάκερη περηφάνια με κατάκλυσε,
που μέσα μου,
αγάπαγα ... εσένα...

Δε μ' άφησες, λεπτό να περιμένω,
πιότερο απ' όσο έπρεπε.

Σωστή γυναίκα.

Σύντροφος της νυχτιάς μα,
και της μέρας.

Αιθέρας μες το χώρο και ψυχή,
αγαπητή και, αγαπημένη.

Ν' αξίζει κάποιος στη ζωή,
κάθε στιγμή,
... να περιμένει.

Στο πράσινο, το άσπρο,
στο γαλάζιο, σε κάθε χρώμα,
κάθε στιγμή, χρωματιστή,
αληθινή ή, ονειρεμένη.

Με ρώτησαν ψιθυριστά το,
"πού σε γνώρισα"...

Δεν ξέρω αν ποτέ θα σε Γνωρίσω,
μα, ξέρω πως, αληθινά μπορώ να πω ...

στο φεγγαρόφωτο σε ανακάλυψα,
στο Είναι μου παντοτινά,
θε να σε διατηρήσω ...



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-03/08/2009-06:27 π.μ.!!)

.