2 Ιουλ 2010

Τα Πλάσματα που ... Πάφλασαν ...

.

Ο Ήλιος παρηγόρησε
το Ανάθεμα.

Ανάθεμά σε ... ονειρεμένη ...

Πάφλασαν κύματα μικρά,
του ξημερώματος αδέρφια,
πονηρά,
γλυκά, υγρά ....
ερωτικά,
ήρθαν και,
... φύγαν, ... όμορφα,

στο πόδι σου άφησαν,
εκεί στο ... "κουπ ντε πιέ" ...!!
για χαβαλέ,
αφρό απ' τη ζωντάνια ...

Κι εσύ,
με περηφάνια 'σκούπισες,
όσα,
θα ήθελες να φύγουν και,
όσα,
ανάμνησες 'γίναν και, ... φιλιά.

στο κάλεσμά σου,
έρωτες,
φιλιά,
... ακούμπησμα,
παλάμη με παλάμη,
...

Ανάθεμά σε, έρωτα γυμνέ ...
αγκάλιασέ μας,
όσο κι' αν,
μας λείπεις,
στιγμές δοκίμασέ μας,

Εκεί,
Εμείς,
γυμνοί,
ανήμποροι,
μαζί,

τα πλάσματα που ... πάφλασαν,
σ' ύδατα βυθισμένα,
τα προβληματισμένα,
αποκαλούμενα εφ' εξής,
"τα, αποφασισμένα",

σε δρόμους στωϊκούς,
θε να περνούν,
το δίκιο τους,
ν' αναζητούν,

ζωή μισή να εισπράτουν,
από εσένα, ... από εμένα,
το υπόλοιπο,
να δέχονται,
από την ίδια τη Ζωή,
που αγαπάει ...

Μοιράζομαι,
καλή Ψυχή,
ωσάν ... επάφλασαν,
στα βότσαλα της αναγέννησής μου,
διάτρυτο απο βότσαλα-ανάσες
το κορμί μου,

τ' αγγίγματα των φίλων,
στη ψυχή μου,
θες, ... κάπως έτσι,
σαν παιδί,

παιδ' ήμουνα,
έφηβος θέριεψα,
άντρας ελάγιασα,
μα πιότερο ...,

στα ροδοπέταλα,
ενός χαμόγελου,
που πρωτ' αγάπησα, ...
κάτω απ' τη λάμπα της γωνιάς,

κι' εγώ...,

... επάφλασα ...



α.α./Αλέξανδος
(Π.Α.-02/06/2010-05:06 π.μ.)
as usual ....

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: