Άλλο ένα Αγκάθι Λησμονιάς ...

.

Καλή Χρονιά,
συνήθισες να λές.
... ...

Θυμάσαι πόσα πέρασαν
Από, πού ‘μασταν λούστροι;
Θυμάσαι πόσα χάσαμε,
Ζητώντας τη Ζωή;

Ήσουν εσύ στα εικοσι-δυό,
Εγώ, στα εικοσι-πέντε,
Χρόνια περάσαν δεκαδυό,
Για εμάς,
Είκοσι-πέντε.

Κοιτάς το χρόνο ζόρικα,
Μετράς τον, κάθε ημέρα,
Ζητάς η νύχτα ν’ απλωθεί,
για να σκιαχτεί η φοβέρα,

Εφτάσαμε να θέλουμε,
Η νύχτα μη ξημερώσει,

Μαύρη γαλή η μέρα μας,
Ζητά να μας τελειώσει ...
Τα νύχια ολάκερα μακρυά,
Στη σάρκα μας να χώσει.

Κοιτάμε εκεί που ήμασταν,
Εκεί πού ‘χουμε φύγει,
Τα νύχια αυτά της λησμονιάς,
Η ζοφερή μας τύχη.


Ένα μονάχα θέ να σου πώ,
Ποτέ μην το ξεχνάς,
Μη ξαναπείς Καλή Χρονιά,

Προσθέτεις στου Αχέροντα το βιός,
... άλλο ένα αγκάθι λησμονιάς.




α.α Αλέξανδρος
(Π.Α. - 08/09/2010 - 09:10 μ.μ.)

.