Πώς να Αισθανθείς το ... Ανύπαρκτο;

.
Δεν είχα κλάψει μέχρι χθές ...

Που έγινε κι' αυτό,
δε ήτανε για σένα ...,
μη νομίζεις, όχι μόνο ...

Τη μοναξιά μου έκλαψα,
εκείνο το κενό ...

Όσο κι' αν ζείτε μέσα εδώ,
παντού τριγύρω,
κι' αν φανταστώ φωνές,
με το μυαλό μου και,
με τις θύμησες να επικοινωνώ,

όλος ο αχτερμάς αυτός,
... πονάει...

Σας κουβαλώ στη σκέψη, τη καρδιά,
με όσα η φαντασία μου γεννά,
φωνές, ψιθυρους, αγαλλίαση, λησμονιά,
όμως,
κανένα σας, αγαπητές, αγαπητοί,
δεν σας ακούω πλέον ...

Σας βλέπω, αισθάνομαι κι' αναπολώ.

Να δώ, ν' ακούσω, να γευτώ,
πραγματικά,
... δεν το μπορώ.

Πώς να αισθανθείς, σήμερα το ανύπαρκτο,
το πλήρες, όμως, μέσα σου υπαρκτό;

Γι' αυτό και κλαίω ...
μόνο γι' αυτό.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-13/12/2010-12:23π.μ.)

.