Είχε τις Μυρωδιές η Υδρα ....

.

Είχε τις μυρωδιές,
το Πάσχα,
η Ύδρα...
το Μικρό Καμίνι,
εκεί στο σπίτι της θειάς,
της Άσπας, της γιαγιάς Φανής ...

το Πάσχα, έρχονταν ο τρελλός ζωγράφος
στο παράθυρο και μοιραζόντουσαν ...
διάφορα... λίγα κι' όμορφα...

Κι' εγώ, Πάσχα, μύριζα το θυμιατό,
στο λάδι έκαιγε το καντηλάκι,
η μυρωδιά με διάπερνε, μικιό και,...

αυτό ήταν το Πάσχα μου μικρό παιδί,
η στέρηση στο γάλα και στο κρέας,
με νήστευε η γιαγιά,
να μεταλάβω, έπειτα την Ανάσταση,

να γίνω ... Άνθρωπος Σωστός.

Και, η γιαγιά Φανή .. φιγούρα ανεπανάληπτη.
Φαί, το μπάνιο, ο ύπνος και ...
τα υπόθετα σαν έβγαινε η ζέστα προς το κούτελο !!!

Πάσχα στην Ύδρα, καλοκαίρια,
στη μυρωδιά των καϊκιών εκεί,
κάτω απ' το σπίτι,
στο μκρό καμίνι, δεξιά,
το πρώτο σπίτι με το Φοίνικα,
που το κατέγραψαν ταινίες εποχής.

Κι εμείς,
τις μυρωδιές του κουβαλάμε,
σαν τότε,
τα μικιά,
σαν σήμερα,
ανήμποροι να προστατεύσουμε
όσα πολλά εισπράξαμε από εκείνες τις στιγμές.

Μα,

αν έχει μυρωδιές η Ύδρα για εμάς,
κάλλιο αργά παρά ποτέ,
λέω,
να Αναστηθούν οι σκέψεις μας,
να γίνουν Έργο και Πράξη,
μπάς και ...βρεθούμε,

αλλάξει... κάτι.

Ετούτη την Ανάσταση,
ζητώ της μια χάρη,
να μας μονιάσει αν μπορεί,

αυτή, ... κι' η Θεία Χάρη.

Η Ύδρα... πάντα ζωντανή.

Εσείς, ζυγιάστε τα ζητούμενα,
ανάφτε τη καντήλα,
το Πάσχα αν δεν περάσατε ποτέ,
εκεί σιμά στην Ύδρα,
μην πάτε μα,

ανάφτε κερί,
μικρό καμίνι, αναπνοή,

... κι' όλα καλά θα πάνε.



α/α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-24/04/2011-02:04 π.μ.)


.