Άφησα Τη Κιθάρα μου ...

Άφησα τη κιθάρα μου
πάνω σε μια μπερζέρα,
να συναντήσει μάτια και ψυχές,
πανέμορφη εταίρα ...

Είπα της, να μην φράσει μιλιά,
χορδές μην ταλανίσει,

και αν τη γαργαλήσουνε,
'κείνη να μη εκφράσει ...

Είπα της, όμως, ν' αγαπά,
το νιό που θα τη πιάσει και,
... αν νομίσει ρομαντικά,
πως να τηνε θελήσει ... θέλει ...

Τα μάτια να κάμει, τα στραβά,
μα, να τον ενθαρρύνει,
η αγάπη του να γίνει μουσική,
'κείνη να την εκφράζει,
τα δάχτυλά του .. Ζωγραφιά,
και οι παλμοί της ... Πλάση ...

Έτσι γεννιούνται οι ορμές,
έτσι και τα ταλέντα,

Άσε το όργανο σιμά,
κι' όποιος μα, όποια τ' αδράξει,
θαύμα στο κόσμο θα χαρίσει,
αληθινά,

γιατί η ψυχή θα οδηγεί παντοτινά,

κι' εσύ,  κιθάρα μου καλή,
περίμενε το νιό σου,

δώσε όσα καλά μπορείς,

θα είσαι ευτυχισμένη σαν μου πείς ...

"έπαιξε Πάνο, ... έπαιξε" ...

και θα δακρύσεις ... μόνη.



α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α.-19/03/2013-04:22 π.μ.)

.