Κι' ο Θάνατος ... Ασυνεπής...

.

Ήρθα...
μικρή μα,
με αγκαλιάσαν οι αγγέλοι,
οπότε, με ονομάσαν, ...
Αγγέλα ...

Ίσως και όχι, μα,
περπάτησα και,
 ... μίλησα, ώ ναι !!!

Πολλά τα, σε όσα ... "σα",
που έζησα, που έκανα,
ταυτόχρονα με το ... μεγάλωσα.

Μαζί με τη Ζωή.

Παρέα καλή, υπέροχη,
εφηβεία, ζωντάνια,
ερωτισμός, χαμόγελα ... μα,
κι' ορφάνια.

Αλλάζει η ζωή,
σαν τα φορέματα που βάζουν οι νεράϊδες...
"τις έχεις δεί ποτέ;..."
Όμορφες κι αέρινες, σαν το ξημέρωμά σου ...

Κι έρχεται, λέει, για μένα,
ο σύντροφος της τελευταίας στιγμής...
μα, εγώ,
... έχω στο πλάϊ μου τη Ζωή ...

Κι αυτός ... κιοτεύει,
μισεύει, κλαίει τη μοίρα του,
εκείνο το χτικιό που τον θεριεύει ...

Άσε ωορέ φίλε τη Ζωή μακρυά,
δεν φταίει που με συνόδευσε.

Δεν θα με πάρει ... Εκείνη ...
...

Εσύ, ... ατόφιος να σταθείς,
φίλος, αέρινος και, ...συνεπής,
... μπορείς;

Να πάω κι εγώ,
μικρή σαν ήρθα,
σαν όλοι οι άλλοι,
που ... ήρθαν,
...
ακίνητη και άλλαλη ...
η πλήρης, κι' η αθάνατη ...
...
Σάρκα που πήρες ... ανάξιε,
και του Κενού, επάξιε ...
...
Δεν πήρες τη Ζωή, μα ...
ούτε και την Αγγέλα ...



α/α. Αλέξανδρος
(Π.Α. - 10/02/2015 - 00:12 π.μ.)

...