4 Ιουλ 2007

ΜΑΚΑΡΙ

ΜΑΚΑΡΙ - (06/02/06)


Πέρασα απ’ το σχολειό μικρός,
αετός, τσαχπίνης και ο πρώτος μουλωχτός.
Καμαρωτός.
Συμμαθητές και συμμαθήτριες,
άπαντες στο πλευρό μου.

Τάξεις πολλές,
προεδρικές και μη,
.... γελώ...,
στιγμές αγαπητές,
λυπητερές,
στου ρολογιού τους δείκτες χτυπημένες,
του χρόνου τους ανόητους τους δύτες,
πλεμόνια άδεια, κίτρινα
για τους σημερινούς μας θύτες.

Έλεγα, Μάνα μου,

να πήγαιναν όλα καλά,
να μάθαινα γράμματα σωστά,

τι όμορφα που θα ‘τανε,
Μακάρι....

Πανεπιστήμιο μετά,
συμφωνημένη κολλεγιά
συμφοιτητές,
μια φατριά
πώς μεγαλώσαμε μαζί,
δίχως βιβλία,
μα με βουλή,
το 1.1.4. αγκαλιά,
το βλέμμα μας μια σιγαλιά,
η σκέψη μεσ’ τα κόκκινα,
της εφηβεία μας χρωμάτισε τη χάρη.

Αντρώθηκα έπειτα, κι εγώ,
κι αυτοί, κι εκείνες, διαφορετικά,
επιλεκτικά.

Ο ένας μας, ο Γιάννης μας,

τράβηξε για αλλού,
στα κουτουρού,

σημαντικά όμως για εκείνον,
τα μυστικά του μου τα ‘μπιστεύτηκε ‘να βράδυ,

Εγω, του ευχήθηκα να το ‘νε ‘βρώ,
του υποσχέθηκα να του σταθώ,
βόηθα Γεραμπή,

Άχ’ και να συναντούσαμε τα ονείρατα,
στου κάστρου Μας το πυργάρι,
Μακάρι....


Βγήκα, τι να ‘κανα,
στη ζήση τη τρελλή,
με μια παντείως θυληκή,
μα και λοξή, ... αγαπητή.

Πολλές οι έγνοιες μας

και τ’ άδυτα της πλάσης.
Πως να τα ξεπεράσεις

χωρίς καρδιάς, σημαντική τροφή ;

Περάσαμε λίγη ζωή μαζί.
Στο δρόμο τον απέναντι μας βρήκε ένα πρωί.
Φαντάσου μας,
ρεζίλι μας,
ακόμη λέμε πως,
να ήμασταν μαζί θα θέλαμε,
σε άλλους κόσμους χωριανοί σημερινοί,

Μακάρι,

Σκέφτομαι πίσω και μπροστά,
Βλέπω ομορφιά και,
λιγοστά τα όνειρά μου που γεννήκανε αλήθεια.

Ομως, κι’ αυτά τα μισιακά,
όμορφη αφήνουν μυρωδιά
σαν λεμονιάς ηδονική της μύτης η πλανεύτρα.

Να γίνονταν του Χάρου οι δρασκελιές,
βάτος απο θυμάρι,
στου κάστρου του δικού μου το πυργάρι,
να γίνονταν...
Μακάρι.


Το ζήτησα προς Τον Θεό,
Τον Φίλο τον Θεωρητικό,
να σε γυρέψω,
όταν θάμαι απο ‘κει πέρα.

Μού τό ‘σκασε το μυστικό στο αυτί,
‘’Θα την ευρείς τη χάρη αυτή’’,

κι’ εγώ του αποκρίθηκα ευθύς,
με θυμαρίσια γεύση αυθεντική,
πίκρας μου κατακάθι,

ένα απλό, ανθρώπινο,


Μακάρι....

1 σχόλιο:

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Είπα να δοκιμάσω τα του blog μου.
Να μου κάνω και σεφτέ...

Ακόμη δεν τα έχω βρεί τα τερτίπια, μα,
που θα του πάει,
θα το πιάσω σιγανά απ' το χαλινάρι.

Και τότε blog καλό θέ να γενεί...

Μακάρι...