ΖΩΤΙΚΟΣ ... ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ......

Πόσος ρόλος μου ανήκει?

Πόσες στιγμές πρέπει να θεατρινιστώ?

Πόσες ατάκες να προζάρω και,
πόση έμφαση πρέπει άραγε να δώσω,
να ερμηνευτώ εκείνο το σωστό?
...

Θεατρικά, .... ερμηνεύονται όλα.

Γι' αυτό και, είναι τελικά πιο εύκολη η δουλειά του ηθοποιού.
Μετενσάρκωση στιγμής και λίγο βιός δικό μας ...

Πουλήσαμε το Είναι μας,
χίλιες συντάξιμες φορές και, μία του ΕΓΩ μας.

Του σκηνοθέτη, λίγο βαρύτερη λόγω πλήθους ηθοποιών,

του ενδυματολόγου, αρκετά complique,

του φροντιστή ... αφόρητη.

Σαν, του τελευταίου μου φαίνεται η καθημερινότητά μου.

Στο ρόλο μου να εισέρχομαι και να τον εκθειάζω,
να γεύομαι στιγμές που έγραψε ο συγγραφέας που,

δικές μου ποτέ δεν ήτανε,
δικές μου όμως τις κάνω.

Κι όπως ανταποκρίνομαι στου ρόλου μου την ουσία,
τριγύρω βλέπω ηθοποιούς .... να βλέπουν απ' τη άλλη.


Για το σανίδι δεν μιλώ,
μα, ούτε για τον Αισχύλλο.

Στην κάθε ημέρα αναζητώ, αλήθειες να μου βγάλει.

Άνθρωποι που μοιράζονται ζητώντας τις αλήθειες,
αίφνης ανταποκρίνονται γυρνώντας το κεφάλι.


Συγγνώμη λέω τους, ... δεν κατάλαβα ...

Δεν θα ξαναζητήσω να καταλάβω όσα εγώ,
δεν μπόρεσα να ζήσω ...

μήπως,

... κι' αυτοί που τα 'ζησαν,
μπορούν να τα εξηγήσουν ......?????


α/α. ... Αλέξανδρος



(Π.Α. 18/09/2007, 12:20 π.μ.)