Οκτώ η Ώρα, παρά δυό, ... 23 Οκτώβρη ...

.

... Είκοσι τρείς του Οκτώβρη,

βαρύ το βράδυ οδηγεί
την νύχτα πρός τη μέρα,

έδυσε ο ήλιος χθές αργά,
θα δύσει και απόψε,

οκτώ η ώρα,

χτυπάει βαρειά
τ΄άκουσμα στο μεδούλι...

Θυμάσαι που,
βαφτίζαμε τον Παύλο
πριν δυό χρόνια;

Το μεσημέρι ενα παιδί
ευλογήθηκε να ζήσει,
το βράδυ ένα έτερο,
του 'μελε να λιγήσει.

Η ορφάνια δεν παλεύεται,
δεν έχει φίλους βράχους ...

Έτσι τα φέρνει η ζωή μα,
νόμισα.... για τους άλλους,

Οκτώ η ώρα χτύπησε,
βρόντηξε στο μεδούλι.

Τώρα, …
οκτώ η ώρα σαν χτυπά,
στου πάγκου το ρολόι,

- ά, το 'φτιαξα,
δεν το ήξερες και,
το ακούουν όλοι ! - ,

οκτώ η ώρα σαν χτυπά,
δύο λεπτά πιο πίσω,
οκτώβρη στις εικοσιτρείς,
είτε είμ' ένας, δυο ή τρείς,

μιαν ευχή την ψιθυρώ,
στου ρολογιού το χτύπο,
λίγο πριν να δακρύσω,

... μονάχο μη σ’ αφήσω.

Κι' αύριο που η μέρα θα γυρνά
όλα να μου θυμίζει,
εγώ θα ψάχνω πιο μακρυά,
θα αναπολώ αλλούθε,

όταν μου μοίραζες χαρές,
ευχές και πέντε χάδια,

θα αναζητώ συνήθειες σου
που άδραχτα τα βράδυα
που σήμερα, με καρτερούν
όταν γυρίζω σπίτι,

μα εσύ, ώρα οκτώ παρά,

πετάς, μικρό σπουργίτι ......


Καλό ξημέρωμα λοιπόν,
εικοσι τρείς του Οκτώβρη,

οκτώ η ώρα παρά δυό,
μας γράφει να τα πούμε,

στης θύμισης τις διαδρομές,


... ... παρέα να χαθούμε.


Καληνύχτα πατέρα ...




(Πάνος Αβατάγγελος, του Ιωάννου. -23/10/07)

.