Γράφω Καταμεσήμερο ......

.
(Π.Α.- 20/10/2007 - 14:34 μμ)



Γράφω καταμεσήμερο,
Η μέρα σκυθρωπή,
Εικόνες πλέριες στα δεξιά,
Κι’ ένα κενό ζερβά μου.

Ο σκύλος μου κοιμήθηκε
πλάι απ’ τα όνειρά του,

ενα φλυτζάνι αχνιστό,
καφές με συνοδεύει,
μαζί η σκέψη μου η στερνή
τη γεύση του ζηλεύει.

Με βλέπει εκείνος ο ουρανός,
στάζει να τον κοιτάξω,
σταλαγματιές στο τζάμι μου,
δυο-τρείς ξεθάρρεψαν θαρρείς,
νωτίζουν τα χαρτιά μου.

Γράφω καταμεσήμερο,
σε μέναν ένα γράμμα.
Καιρό είχα να μου αποτανθώ
καιρό να μου μιλήσω.

Τι άραγε θε’ να μου πω;
Με τι καλό ν’ αρχίσω, ...

“Γειά σου αδερφέ μου
είχα καιρό, πολύ, να σ’ αποκρίσω…

Μεγάλο το ταξίδι σου,
κι’ οι μέρες σου διπλάσιες,
εκείθε πέρα στα ανοιχτά
θεριεύουν οι Ωρες τεράστιες.

Γνωρίζοντας, σε σκεφτόμουνα,
όπως κι’ εσύ, εμένα.
Το ξέρω, σκέφτεσαι κι’ αλλού
ή ... να το πάρω πίσω; …”

Άντε τώρα να αποκριθώ,
Άντε να τ’ απαντήσω.

Αφού ένα πράγμα εμείς οι δυό
Ένα και το μυαλό μας,

Γράφω καταμεσήμερο μα,
δεν θωρώ τις λέξεις,
τρέχει το μελάνι να κρυφτεί
πίσω απο δέκα σκέψεις.

Άδειασε σήμερα το μυαλό,
σαν έφτασε η βροχή του,
ξεκαθαρίσανε πολλά
απο τη διαδρομή του,

γι’ αυτό ...

Κενές οι σκέψεις μου αδερφέ,
τι άλλο ν’ απαντήσω,

αλήθεια λέω απ’ το κενό,

μπαρκάρω πάλι, ... σ’ αγαπώ

Μα, ... πρέπει να σ’ αφήσω ...


Πάνος