Κατάντια Διαχρονική ...

.
Θα με βοηθήσεις να γράψω.

Θα κρατήσεις τα δάκτυλα,
επάνω στα όργανα.

Για τη κατάντια αυτής της πόλης.
Της δικής μου πόλης.
Εκείνης,
των επτά Αθηναίων Δήμων.

Οίτινες αποτέλεσαν τη Πόλη των Αθηνών.
Ώς και σήμερα, επί χιλιάδων ετών.

Γίγνονται και,
γιγνόντουσαν,
πράματα διάφορα εδώ.

Πρωτίστως,
χώραν μεγίστη ελάμβανε η,
... Δημάρχων αδιαφορία.

Όπως και σήμερα.

Κινούμαι Κέντρο πόλης και θωρρώ,
κίτρινους, μαύρους,
αφρικανούς, ρώσσους,
βαλκάνιους,
-λένε μου-
όλους αδελφούς.

Ύμαρτον.

Ήθελα Ευρωπαίος να ονομαστώ μα,
με δικό μου ... παίος.

Ήθελα Ευρώπης χάδι να χαδιαστώ μα,
χάδι της ν' αγαπήσω.

Όμως,
στα χρόνια που περάσανε,
χάδι δεν έχω νοιώσει,

γιατί;

δυστύχια μου βαρειά, εμπόραγα,
το εγνώριζα μα,
... έδωσαν μου χρήματα κι' εγώ,
αντί να τα ευλογήσω,
σε δρόμους και σε υποδομές,
να πάω να τα σκορπίσω,

για ψήφους τα εδώρισα,
για θέσεις στο δημόσιο,
εκείνο που έγινε θεριό,
πώς να κατατροπώσω;

Τι να κατατροπώσω δα;
αφού εγώ το συντηρώ.
Ζήτησα του και μου δώθηκε,
για εκείνο, εγώ πεινώ.

Για τη κατάντια της ζωής,
σε τούτη εδώ τη Πόλη,
εγώ, εσύ κι' όλοι εμείς,

... κατάντια είμαστ' όλοι.



(Αν έχουν μείνει τελευταίες σταγόνες αντίδρασης,
φάρμακο να γεννούνε, να μας καθοδηγούνε...)


α.α./ Αλέξανδρος.
(Π.Α.-09/08/2008-02:46 π.μ.)

.