Το Έρμο το Σκοτάδι ...

.

Το πίστευες πως,
θά 'ρθει η 'μέρα που,

ο Πανονός εσύ,
κι' εκεί,
μια άψογη θυγατέρα ...

θα κόμπιαζες να πείς,
δεν το έκανες,

θα τόλμαγες να πείς,
μα το 'κανες,
... σε όσα,
ο σύνδεσμος δεσμός,
αίμα και χτυποκάρδι,

όσα σε 'δέσαν σα Χριστό,
όσα με 'κείνη ενώσαν,

τα έζησες σε μια στιγμή,
κράτησε κάποιες ώρες μα,

ήσουν εσύ τριγύρω εκεί,
κι' εκείνη κάπου πλάϊ.

Βουρκάριατε ...

Πές μου ...,

ποιανού τα μάτια βούρκωσαν;
ποιά βλέφαρα ιδρωμένα;

στα γεγονότα αντηχούν,
νοιώθουνε προδωμένα;

Όταν Χριστοί σταυρώνονται,
το αίμα σου στάλλες λάδι ...,

... όσα έχεις υποσχεθεί,

σ' αυτά πού 'χεις αποκριθεί,
να ευχηθείς ...

... αγαπημένη αναπνοή,
να σ' εύρει αύριο βράδυ ...

Γιατί ...,
... ένα μονάχα ακολουθεί,

... το έρμο το σκοτάδι ...




α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α.-11/08/08-12:55 π.μ.)


.