Οι Αφυδατωμένες οι Κουβέντες ...

Αφυδατωμένες οι κουβέντες σου,
εκείνες που,
αγκάλιασε η στιγμή,

ή μάλλον,

αποχύμωσαν κορμιά σε μια στιγμή αέναη,
πότισαν με ανάμνησες το νού,
τον έκαμαν ακόμη και,
... σα φίλο.

Ο φίλος,
λέει,
φροντίζει,
τα ξεχνά.

Ο ξένος,
γνωρίζει μα,
θυμάται.

Μα,
οι κουβέντες πότισαν,
... το έχουν το καλό, ... ποτίζουν.

Οι έννοιες ..νωτίζουν,
κινήσεις που έκαμες,
... λαχτάρα μου ......
αιχμαλωτίζουν.

Εσένανε φοβάμαι,
μή ...
λέω ... ΜΗ ...
μή,
τον'ε καιρό τον άτιμο ερωτευτείς ...

εσένανε που ...,
μια καρδιά που απόκτησες,
πορεύεσαι με εκείνη,
μάλλα την εμπιστεύεσαι ...
... σαχλή.

"οι έρωτες οι, που σάχλεψαν,
ποτέ δε συγχαρίκιαν ...",
έλεγ' η γιάγια η καλή.

Κι' εγώ, ο μωρός,
... σε σκέφομαι.

Στεγνές στην αφυδάτωση
στέκονται οι κουβέντες.

Σου τις απόστειλα υγρές μα,
εφτάσαν νωτισμένες.

Τι έλαβες,
τις ζύγισες,
στυγνά αφυδατωμένες.

Γράμμα απόστειλες αργά,
το έλαβα πριν μια ημέρα μα...
ο ταχυδρόμος πρόλαβε,
διάλυση και φωτιά,
στόχους σου πέτρινους,
στα στερνά,
στα χέρια μου να σφουγκίσει,

αντί εσύ να πορευτείς,
όπως σου 'δειχνα ολημερίς,
καρδιά μου ν' ακουμπήσεις.

Κενό μου άφησες ψυχή όμως,
γεμάτον εφόδια η ζωή,
κρατάει 'με στο πλευρό της.

Σκέφτομαι πάντοτε του πεπρωμένου τις καλένδες,
όπου ψηφίζουν για ζωές,
κοιτώ καρδιές σαν μοιριακού φαύλες βεντέτες,
με καταπίνουνε πολλές,

... επαναλαμβανόμενες ...

... οι αφυδατωμένες οι κουβέντες.



α.α. Αλέξανδρος
Π.Α.-14/10/08-03:58 π.μ.)

.