Άδειες Παντόφλες ...

.
Άδειες παντόφλες έμειναν,
στη σκίαση των βημάτων,
εκείνων που,
οδήγησαν,
τις φτέρνες σου να κοιτούν,
όσα είχαν γενεί, ώρες ολάκερες,
... 'ξω πίσω.

Να σε αφήσω φωνασκείς,
να σε κοιτώ να φεύγεις,
μα,
ξέρεις, ότι σ' αγαπώ ...
ξέρεις πως δεν θα σ' αρνηθώ και,
δεν θα στ' αρνηθώ,
εκιό που θέλεις.

Το ύψιστο που,
-αφού αγαπώ, να κάνω πρέπει-,
μπορώ και ...πρέπει,
εκείνη την έρημη Λευτεριά,
που το κορμί και το μυαλό σου αναζητά,
-σωστά ή λάθος;...
δε μετρά τώρα σιμά-,

να σου αποδώσω,

... στα πόδια σου να στρώσω.

Έστω και τούτη τη στιγμή,
να μην συρθούνε άδειες,
εκείνες οι παντόφλες σου,
μα,
ούτε τα όνειρά μας.

Βρές μια τσεπούλα δα μικιά,
βάλε τις να χωνιάσουν,

όσες χρονιές ακολουθούν,
χαμόγελα να κουρνιάσουν.

Να θυμηθούν τα όμορφα,
φώτα στο πέρασμά σου.

Βλέπεις,

άδειες Παντόφλες δεν χωρούν,

... πόδι σου ν' αγκαλιάσουν.



α.α./Άλέξανδρος
(Π.Α.-22 ΝΟΕ '08-01:25μμ.)


.