13 Νοε 2008

Γυμνές Πατούσες ...

.
Έφυγες το πρωί ...,

άφησες πίσω σου,
του δάσους τις σκιές,
αμαρτωλές,
αέρινες, νυμφούλες γελαστές...

Ολημερίς σκεφτόμουν,
την αύρα που συνόδευσε,
στη πόρτα βήματά σου ...,

γυμνές πατούσες,
... τόσο κομψές,

φοβήθηκες μην,
ο θόρυβος του πέλματος,
ξυπνήσει τα όνειρά μου,

τα κράτησες στην αγκαλιά,
μαζί με τα δικά σου όταν,

τη πόρτα έγυρες σιγαλά,
άλλη μιά τρυφερή φορά,
στο πέρασμά σου.

Γι' αυτό το ...σιγαλά,
σε αγαπώ.

Για όσα αέρινα
πέτυχες να πλανώνται.

Για την ανάσα του ... έπειτα,

για τη γλυκειά αναμονή του,

... εφάνης μόλις...



α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α.-13 ΝΟΕ'08-10:26 μ.μ.)

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: