1 Ιαν 2009

Για τα Παιδιά που Απαιτούν ...

.
Δώρο είμαι κι' εγώ,
κι' εσύ,
όλοι μας δώρα είμαστε,
μαζί και, η Ζωή.

Μα,
τη πουλάμε ψεύτικα,
τη ζούμε μισιακή,
εμείς τη κουλιαντρίζουμε,
... την'ε καταπατάμε.

Τη σπρώχνουμε στο απέραντο,
ούτε που τη κοιτάμε.

Μα,
σαν θά 'ρθει η τελευταία η πνοή,
το αντίο στη ζωή μας,
τί ν΄απαντήσουμε άραγε,
στο ίδιο μας το κορμί;

Ευχές πως δώσαμε πολλές,
ψέμματα που ειπωθήκαν;

Όσους εμπιστευτήκαμε,
δειλούς,
σε στέκια που ήρθαν κι' άλλοι ...

Για τα παιδιά που,
απαιτούν από εμάς,
που καρτερούν,
πολλά,
... όχι απ' τους ξένους,

ένα μονάχα να μετρά,
εύχομαι λυπημένα,

στιγμές να ζήσουμε καλές,
Χρόνια Καλά,
και πάλι,

στο δρόμο για το Έπειτα,

ψηλά να'ν το κεφάλι.


α.α./ Αλέξανδρος.
(Π.Α./01-01-2009/11:32 μ.μ.)

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: