Οι Φωνές ...

.
Οι Φωνές, ενώνουν;

Οι Φωνές, ενώνονται;

Κι' όταν ενώνονται,

... ενώνουν;


Οι Φωνές, θα ενώσουν;

Ή θα οδηγήσουν με βοή,
αχό,
σε άλλη μια σιγή;
... λυπητερή;

Είναι τυχαίο που,
"λυπητερή" λέμε για το λογαριασμό;

Μα ...
λογαριασμό κάνουμε σήμερα,
... για τη Ζωή μας.

Η "λυπητερή",
... η δική μας.

Είναι σοφός,
ο Λαός μας ο φτωχός.

Χρόνια δουλέψαμε,
φτωχοί να πορευτούμε.

Τώρα κοιτάζουμε εμάς,
κοιτάμε τα βλαστάρια και,
... να σηκωθούμε ψάχνουμε
απ' τις στάχτες μας ξανά.

Μα,
να το κάνουμε λέω ενωρίς,
γιατί εμείς,
χρωστούμε ακόμη μια "λυπητερή",
να τη πληρώσουμε.

Να μη χτυπήσει,
του παιδιού η πόρτα μεσοβραδίς,
όταν, εμείς,
το κύκλο μας θα κάνουμε,

πίσω μας θε ν' αφήσουμε
σελίδες εποχής.

Η Ενοχή μας πρόλαβε,
μας άξιζε,
μα,
ήρθε η στιγμή να τη δεχτούμε,
με μιάν απάντηση μοναδική.

"Εσύ, ... εκεί."

Εμείς,
για τα παιδιά μας
με περίσσια υπομονή,
να ενωθούμε.

Και μόνον έτσι,
οι Φωνές των Ολονών,

... δε θα χαθούνε.



α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α.-09/01/2009-02:18π.μ.)

.