Γρίφους Εχάραξες ...

.
Γρίφους εχάραξες
πάνω στη πλάτη μου,
αμυδρά,
στίχους που ψέλλισαν
υγρά,
τα δύο σου τα χείλη.

Ματαγύρισες στο πλάι μου,
... γιατί;

Οι ανάσες οσυ άφησανε,
θεριά να τριγυρίζουν,
υγρό το αίσθημα στο λωβό,
μα το αυτί, ανήκουο,
προστάτευε,
ό’τι ταξίδευε τριγύρω ...

Στον ήρεμο αχό της ύπαρξής σου,
περιφέρθηκα κι εγώ,
σαν διαβάτης στο κορμί σου,
το τραγούδι μου να πώ.

Εσύ ...,
εσύ με ώθησες εκεί,
στα άκρα των Ταρτάρων,
λιγάκι πρίν το σήμαντρο που,
ορίζει ανελέητα την Αυγή,
καλωσορίσει τη στιγμή
.... που είχε φύγει.

Μείνανε όλα αγάπη μου.

Γρίφοι και στίχοι και στοιχειά,
τα υγρά μας επροδώσαν,
όσα σκεφτήκαμε, εκφράσαμε,
ουρλιάξαμε στο πέρασμα,

Από τον Άδη στον Αχέροντα,
εκείνο τον ... δικό μας.

Να ματαρθείς αγάπη μου ...
να μου χαράξεις γρίφους,
να τους διαβάζω,
να σκιρτώ,

να στιχουργώ απ' την αρχή,
ένα καινούργιο ...
σ' αγαπώ.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-10/01/2009-01:54π.μ.)

.