Μικρές Κλωτσιές Νυκτερινές ...

.
Όσα είχες πεί,
σ' εκείνη τη παρέα,
που,
σ' άκουγε,
δέ σ' άκουγε.

"καμμιά φορά δεν ..."
μου το εφώναζες ...

Το νόμισες,
'λιαχτίδα μου,
μα,
... είχες δίκιο.

Το βράδυ το κατέγραφε,
γιατί ...,

Έγραφες 'σύ,
μικρές κλωτσιές,
σε γάμπες,
πρωτίστως ... φιλικές,
... δικές σου,
που σε λάτρεψαν.

Με τις πατούσες σου
έδιωχνες,
δαιμόνια που ενοχλούσαν,
που,
δεν τηρούσαν όσα εσύ,
φώλιαζες χρόνια ολόκληρα,
στα περιστήθια της ψυχής σου.

Μεσ' το πραύλιο της δικής σου αλήθειας,
της μοναδικής.

Κι' αληθινής.

Σ' ένοιωσα για άλλη μιά,
κλωτσιά,
αγκάλιασές με άλλες δύο.

Να θυμηθώ να σου το πώ,
να στο θυμίσω ... μιά,
ν' απευθύνω σ' εσένα,
τη ... μοναδική,
για εμένα.

Σαγηνευτική,
μονάκριβη,
... στην αγκαλιά σου,
λεία απώθεσα απο παλαιά,

την .. εύφημή μου μνεία,
... την έστειλα στα Τάρταρα.

Νά 'χεις πατούσες να 'κουμπάς,
όταν γυρνάς,

... να μου χαμογελάς.



α.α. Αλέξανδρος
[Π.Α.-17/01/2009-02:45πμ.]


.