Λησμόνησες ... ;

.

Λησμόνησες ότι,
Χειμώνας μπήκε,
Απ’ τ΄ανοιχτό παράθυρο που,
Για ν’ αερίσεις άφησες εχθές ...

Σκορπίδια φύλλα και ... σταγόνες,
Του φθινοπώρου ξεχασμένες,
Στης τραμουντάνας τις παλάμες αφημένες,
Έφτασαν ...

Αγκάλιασάν μας όμορφα,
Ψυχρά καθώς τους πρέπει,
Κάτω απ’ τα λευκά σκεπάσματα,
Δούλοι αγκαλιασμένοι ...

Δοσμένοι στο χειμώνα μας,
Ζητιάνοι του ελέους,
Μιαν άνοιξη προσβλέπαμε,
Στα χνώτα μας κρυμμένη ...

Μιαν Άνοιξη ποου διώξαμε,
Χριστούγεννα, ... λησμόνησες;
-για πολλοστή φορά-,
στους φόβους μας κρυμμένοι.

Κι' έτσι μας βρήκε τ’ Αύριο,
το αέναο παρελθόν μας.

Ζητιάνοι ελέους,
δουλικά,
μα,
πάντοτε ... αγκαλιασμένοι,
με ό'τι επιλέξαμε,

... αυτόχειρες κληρούχοι,

... προδωμένοι.



α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α.-03/02/2009-02:05π.μ.)

.