Πουγκί Ριάλια Κάλπικα ...

.
Είχες πουγκί ριάλια,
"κάλπικα είναι, βλαμμένο ...",
φώναζα, πείραγμα σου 'στελνα,
εγέλαγες μαζί,
λίγες στιγμές ονειρικές που,

... μη να 'γνωρίζαμε,
τί θα 'φερνε ο χρόνος;

Μα ...,
είχες πουγκί,
... απ' τη μαμή ...
εκείνη τη σακατιανή
που σ' έφερε στο κόσμο.

Έως εκεί σου 'φτάσανε,
εστέρεψαν ωσάν,
από τρυπούλα να 'πεφταν,
... φτωχό, τρύπιο πουγκί,

... δε τα 'χα δεί ποτέ,
δεν είχα παρατηρήσει ...

Συγχώρα με ...

Ούτε και τα δικά μου τα μετρώ.
Δεν ξέρω πόσα είναι.

Μόνο,
το βλέμμα σου ν' αποκριθώ,
ξανά, ζητώ,
όταν,
ριάλια μου, τα λιγοστά,
... στερέψουν.

Δεν έχουν νόημα αυτά,
εδώ.

Μόνο,
όσα βιώσαμε μετρούν.
Ακέραιο θησαυρό,
μαζώξαμε,
περιουσία που,
αλλού θα μας ενώσει ...

Μηδαμινούς από κορμί,
ψυχή μονάχα και,
ίσως, ... πνοή ...

Ριάλια διαφορετικά,
πεντόβολα ουσιαστικά,
θα παίξουμε στην όχθη ...

Εκείνα θα μοιραζόμαστε,
τα, του μετέπειτα,
του όμορφου,
ίσως και,
του μοναχικά,
γαλήνιου.

Ζωντάνια σε άλλη διάσταση,
ριάλια σε κοινό πουγκί,

... στο σύνορο του ονείρου.



α.α./Αλέξανδρος
(Π.Α.-19/02/2009-.....)

.