Ό'τι μου Έδωσες, Εγώ το 'πήρα, μπαμπά ...

.
Ό'τι μου έδωσες,
εγώ το πήρα μπαμπά.

Το πρώτο βλέμμα σου,
εκείνο το χαμόγελο,
τα δυό σου χέρια που με σήκωσαν,
τον ώμο σου,
το πρώτο μου κρεββάτι ...

Η αλήθεια είναι,
μού έλειψε η μαμά ...
Ήσουν όμως εσύ, πάντα εκεί,
για 'σένα και για 'κείνη.

Τα είχα όλα όταν ερχόσουν,
όσο κι' αν μου έλειπες,
στιγμές μοναχικές,
γέμιζε ο κόσμος από αγάπη όταν,
στη πόρτα το κλειδί σου γύριζε μπαμπά.

Σε είχα ακούσει από μακρυά και,
στριφογύριζα επάνω στο χαλί,
στο καναπέ περίμενα να δώ την αφεντιά σου.

Δε θα ξεχάσω πως,
ποτέ, τίποτα και κανένα δεν αναζήτησες,
εκτός από εμένα.
Το πρώτο βλέμμα, η φωνή ...
... "πού είσαι εσύ";
Σε άκουγα και,
δάκρυζα το δάκρυ που δεν έβλεπες μα,
ήταν εκεί.
Σταγόνα υγρή πλάϊ στο δικό σου που,
μονάχα εγώ το έβλεπα μπαμπά.

Στην έφερα ...

Ό'τι μου έδωσες,
εγώ το πήρα ...

Σε αγαπώ γιατί,
όσα μου 'δωσες,
άλλα αντίστοιχα σε φίλεψα κι' εγώ.
Και λίγα ακόμη, πιότερα.

Το ξέρω πως, ... το ξέρεις ...
Γι' αυτό,
λέω σου σήμερα μπαμπά ...,

Όσο υπάρχεις, εγώ θα ζώ,
όσο θα ζω, θα σ' αγαπώ.
Μες την αγάπη σου
χάνει τα σύνορα η Ζωή,
παρέα της έμεινε να κάνει
με ορίζοντα στην άκρη εκεί,
τον Ουρανό που,
μας χωρεί εμάς τους δυό ή,
... θέ να μας χωρίσει;

Το τελευταίο,
... το αμφισβητώ μπαμπά,
γι' αυτό,

Ότι μου έδωσες, ... εγώ φυλώ.



α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α.-29/03/2009-01:22π.μ.)

(αν είχε στόμα ... έχουν πεί...)

.