Βράδυ Εσμίλεψα Σιγαλά ...

.

Πέρασε ξένε το κατόφλι μου,
ακούμπα, εδώ στο γείσο..,

έχει γωνιές να κουρνιαστείς,
πλέρια να ξαποστάσεις.

Πές μου για το ταξίδι σου,
και ...
δώρα μην ακουμπήσεις,
άν κρατείς ...
φύλαχτα για λίγα χέρια παιδικά,
που θα στ' αποζητήσουν.

Εμένα, δώσ' μου το Λόγο σου,
δώσε μου τις εικόνες,
κι' όσα στο νού σου κουβαλάς,
για ιππότες και γοργόνες,

κι' εγώ,
θε να τα κάνω μύθευμα,
να πλάσω ιστορία,
βλέπεις...,

του ξένου, Κόσμε, 'γώ κρατώ,
τη μιά περιουσία.

Φίλεψα τον υγρή ελιά,
κρασί, ψωμί και ρόδινα,
δροσιά σε μια κουβέρτα,

.... εκιός,
μου χάρισε ζωή,
με μιαν απλή κουβέντα.

Έγραψα να την έχετε,
εσείς και τα παιδιά σας,
όλου του κόσμου οι φαμελιές,
φώς για το πέρασμά σας ...

Έφυγε ο ξένος,
έκλεισα το ξύλινο πορτόνι μα,
δε ξέχασα να μοιραστώ,
το λόγο και το δάκρυ,
γι' αυτό,
βράδυ εσμίλεψα σιγαλά,
στη πόρτα μου το σημάδι,

να φαίνεται από μακρυά ...

"Αιώνια η Αγάπη ...",



α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α. - 14/04/2009 - 03:10π.μ.)


Καλή Ανάσταση,
και μια συνέχεια αρμονική,
ψυχή καμμιά να μη μας λείψει αργότερα ...

.