Στα Σεντόνια ο Ήχος Ζωγραφιέται ...

.

Ξάπλωσα στα σεντόνια ...
κούρνιασα με το κάλλυμα,
ένα πράμα έγινα ώσ' που,
ήρθες κι' εσύ.

Άλλη μια βραδυά ...

"Μ' αρέσει να κοιμάμαι αγκαλιά,
ο αέρας να λυσομανά στο πέρασμά του,
τα κύματα κι οι βράχοι, θυμιατά του,
...
να σ' έχω εκεί στο πλάι,
να σ' ακουμπώ,
να νοιώθω στο σκοτάδι,
τη καρδιά σου ..." είχες πεί ...

... μου άρεσε πως το 'πες...

Φυσάει απ' έξω,
βρέχει τουλούμι ο Θεός νερό.
Εκιό που ήθελε η Ζωή
δώρο να κάνει,
στη δόλια μας τη Γή.

Εσένα,
σου αρέσει ο ήχος,
ξέρω, μα,
πιότερο αρέσει σου η ... Στιγμή.
Εκείνη η στιγμή που ολοκληρώνεται
το ...Δώρο.

Σου φέρνει ύπνο όμορφο,
ελαφρύ.

Ευτυχισμένο σε θωρώ,
να κλιείς τα βλέφαρά σου.

Χάδι σου έχεις τον κεραυνό,
συνάμα στη βροχή που κοπανάει
στο δέντρο το απέναντι,
που ξέρεις,...
όρθιο θα το βρείς ξημέρωμα γιατί,
κι' εκείνο καρτερεί,
απ' την αγάπη σου,
μια σκλίδα τρυφερή να το φιλεύεις.

Άλλη μια βραδυά λοιπόν,
μαζί σου στα σεντόνια.
Χτυπούν το ίδιο οι καρδιές μας,
το 'χω προσέξει.
Το έχεις προσέξει και εσύ.

Ξέρω πως,
εκείνη την ανάσα που εσήμαινε,
τον Λήθαργο θα βρούμε στα λαγούμια,
εκείνο το μακρόσυρτο μικρό ξεφύσημα
που έδινε το ... σήμα,

σε λίγο θα το ακούς ... μονάχα εσύ.

Μα, πάντα να θυμάσαι,
να κοιμάσαι με το άγγιγμα,
τον κεραυνό, τα σύγνεφα,
την όμορφη βροχή για άκουσμά σου,
εκείνα να έχεις συντροφιά,
... κι' εμένα στα όνειρά σου,

βλέπεις,

σκέπαζαν χρόνια τα σεντόνια,
όσα η αγάπη μας μοιράστηκε στη μέρα,
όσα απ' τις νύχτες μας
δεν λέμε παρα πέρα,
όσες στιγμές χαράξαν την αυγή.

Ήσουν η συντροφιά μου,
πάντα εκεί,

πάντοτε θε' να είμαι κι' εγώ,
... εκεί,

τ' αγνάντεμά σου.



- ... Για μία σκέψη έγραψα ...
Αφιερωμένο ... απλά...-


α.α/ Αλέξανδρος
(Πάνος Αβατάγγελος/20 Σεπτ 2009/04:11π.μ.)

.