5 Αυγ 2010

Μιάς Καρδιάς, ... το Αίμα ....

.

Είπες μου,
ακαταλόγιστα,
με πίκρανες ...

το ξέρεις ...

ανέπνεα από εσέ,
εσύ πνοή απ' εμένα,

όλα υπήρξαν μισιακά,
όλα 'σαν μοιρασμένα ...

Μάζεψα τα κομμάτια της,
τα έβαλα στη κουβέρτα,

έσκυψες λίγο,
... ανέβηκες,

τράβηξα τα δεμάτια,
άφησα την αγκάλη μου,
-του θανατά πορεύτρα-

να αγκαλιάζει ... τ' άδεια μου...

ν' αναζητά ότι,
κι εσύ,
ν' αναζητά,
περίσσια χρώματα μισά,

και,

μιάς καρδιάς ... το Αίμα.

Ανάσταση ψυχής , γλυκιά,

αχός, ταλαντευτός στο πέρασμά μου ...
... είπες ...

και μιας καρδιάς το Αίμα,

Αγάπη για ούλους.
Όπως ... το θωρείς,

το αγαπώ, ...

Ο αχός μένει μαζί στο πλάι μου,
και,

... μιάς καρδιάς το αίμα ....



α.α/ Αλέξανδρος,
(Π.Α.-05/08/2010-01:08 π.μ.)


.

2 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Μιας καρδιάς το αίμα...
εκείνης που χτυπάει για σένα
που σε προσέχει μυστικά
σε προσμένει στα κρυφά
και ζεσταίνεται
σε ένα σου μόνο βλέμμα...

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Πόσο κενό να 'ναι το βλέμμα μου, βλέμμα να μη ταιριάζει ...;