Εσύ... με τα Πυρόξανθα Μαλλιά ...

.

Τα βήματα τραβάγαν 'με,
δεξιά νερό, και κύμα,
ζερβά, ο Ήλιος ο ανήλιαστος,
το φώς του, ζεστασιά μου,
απέναντι, ... εσύ.

Εσύ,
με τα πυρόξανθα μαλλιά,
με τον αέρα μου ανάσα,
το χτυποκάρδι μου ευαγγέλιο,
στα χέρια τα φακιδωτά,
κι' ένα χαμόγελο ... ευχή.

Εσύ,
επιλογή ζωής,
πανέμορφη,
όσο όμορφο ήταν το νερό
σε εκείνες τις πατούσες μου,
γυμνό εκείνο,
γυμνός κι εγώ,
κι' ο ήλιος,
τα δεσμά του από ζερβά,
κορμοστασιά μου έστηνε,
χωρίς προβλήματα,
χωρίς ανάσες,
δίχως το δάκρυ που έφερνε,
εκείνη η απόφαση να πάρω ...

Εσύ,
απέναντι, ομορφιά.
"Έλα..." .. σιγοψιθύριζες,
ακούω σε ακόμα,

σ' έχω στα μάτια,στη καρδιά,
σ' έχω παντού, εκεί που υπάρχω.

Πάντα θα σ' έχω, ...

Θα 'ρθω ...

Για τ' αύριο μου έμειναν,
... τα ύδατα δεξιά,
ο ήλιος ο ανήλιαστος ζερβά και,

μια μοναδική ανάμνηση από ... εσένα.

Τον Έρωτα, με τα πυρόξανθα μαλλιά.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-19/09/2010-05:14 μ.μ.)


ΥΓ: Για τη Φάννυ μου.

.