25 Νοε 2010

Μάνα Δραχμή ...

.

Σε έχω επιθυμήσει ωορέ Δραχμή ...

Φαντάσου, εννέα χρόνια μετά,
ακόμη σε ΄σένα αναφέρομαι,
με 'σένα κάνω τις αναγωγές μου,

έχω φυλάξει κι' ένα κουμπαρά,
της μητέρας μου,
γεμάτο απο εσένα και,
από αναμνήσεις περί εκείνης.

Η μαμά Δραχμή.

"Σαν φύγει το πρόβατο απ' το μαντρί,
κακή του η τύχη θα το βρεί ..."

Τί να σύρω και,
σε ποιό νούμερο ένα;
Νούμερα είναι όλοι μα και,
νούμερα κι εμείς που,
τα ιδανικά μας όλα,
σε "νούμερα" περιορίζονται πιά.
Τραπεζικούς λογαριασμούς, αριθμούς καρτών,
pin, password, κωδικούς και,
ΧΡΕΗ.

Ά ρε μάνα Δραχμή,
Σε είχα στο χέρι, τρία κατοστάρικα,
τη πείνα μου έδιωχνα,
-δύο σουβλάκια, μιά πατάτες, ένα Κουρτάκη-.

Τώρα, ένα ευρώ, ενα μπουκάλι νερό.

Με σένα, κέρναγα τις γυναίκες τριγύρω,
είτε τις γνώριζα, είτε όχι.

Έκανα πλάκα στο βενζινά ...
τάλληρο έβαζα, τάλληρο βάζω !!!

Η τυρόπιττα είχε 35 δρχ. Τώρα έχει 500 δρχ.

Ο βασικός μισθός είναι ο ίδιος με του 1998.
Το κόστος ζωής, 25πλάσιο.

Και πόσα ακόμα, να σου απαριθμήσω ...

Ά ρε μάνα δραχμή,
με πόναγε να σε κερδίσω αλλά,
...μου έδινες ζωή.

Δύσκολο, στη μοναξιά σου να σε αφήσω ...

Σκέφτομαι να 'ρθω να σε βρώ,
[ψιθυριστά ...]
λέω να ... χρεωκοπήσω ...



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-25 Νοε 2010-12:38πμ.)

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: