1 Δεκ 2010

Η Απόλυτη Σιωπή ...

.

Η απόλυτη σιωπή,
χτύπησε αύριο τη πόρτα.

Την είδα να 'ρχεται,
γι' αυτό τα λέω έτσι ...

"κι' είμαστε ακόμα ζωντανοί,
στη σκηνή"
... λέει ο στίχος,
... της σιωπής ...

Το άλλο ξημέρωμα θα φέρει,
λύπες, ανάμνησες και, ... άρωμα θανάτου.

Να το γευτώ κι' αυτό, το πρωινό,
σαν που έγραψε το σπίτι.

Μεγάλος να γενώ,
να ανδρωθώ,
ίσως να τύχει μου,
... να λυτρωθώ,
ώσπου, να φτάσω να πεθάνω.

Ακόμη εκείνη τη στιγμή,
την όμορφη, την ύστατη,
όλα τα πρώτερα θα θυμηθώ,
κι' όλοι που φύγαν,
θα 'ρθούνε να με συναντήσουν,
εκεί,
στη πύλη του,
... απάνεμου λιμανιού.

Εκεί όπου επικρατεί,
στο πρίν, στο τώρα,
στο απ' αύριο,

η απόλυτη ... σιωπή.



α/α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-01 ΔΕΚ 2010-01:50 π.μ.)


.

2 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Δεν είναι απόλυτη, κάτι θα καταφέρει να την σκίσει εκείνη τη σιωπή. Είτε είναι ενός αηδονιού κελάηδημα, είτε ο παφλασμός ενός κύματος που θα προσπαθήσει φτάνοντας στο λιμάνι να ανέβει στην προβλήτα, είτε... ένα φιλί που σκίζει τον αέρα για να σε βρει και να σπάσει της μοναξιάς τη σιωπή...

Φιλί

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Καλώς επανήλθες, με αυτό τον υπέροχο, αφοπλιστικό τρόπο...

... φιλί,

Π.