14 Αυγ 2007

Για τ' όνειρό μου ... λέω.

Πως ανησύχησα πολύ
δεν το θωρώ.

Πως ανησύχησα καθόλου,
δεν το λέω.

Πως σε σκεφτόμουνα πολύ,
δεν το θωρώ,

Πως σε σκεφτόμουνα καθόλου,
δεν το λέω.

Γιατί όσο πέρναγαν οι ώρες,
οι νεκρές,
δείκτες γυρνούσαν στο γυαλί,
μονάχοι σαν εμένα,

άκουσα που συγχρόνιζαν
οι δείκτες,
η καρδιά μου
μαζί και οι ανάσες σου
γητεύαν τα όνειρά μου.

Μα,

δεν είν' δικά μου τα όνειρα,
δεν με εκπροσωπούνε.
Φιγούρα, πρόσωπο εσύ,
εσέ αναζητούνε.

Χτύπα λοιπόν καρδούλα τους
γύρισε εκεί σιμά τους
αγκάλιασε ότι αναζητάς
την όμορφη δροσιά τους.

Το μόνο χάρισμα απο εμέ
σε σένα, τα όνειρά μου,
τώρα που γύρισες κοντά
στο χτύπο της καρδιάς μου.

Στα όνειρα σε ακολουθώ,
στα όνειρα σε βρίσκω,
στα όνειρα θε να χαθώ,
σε όνειρα να δακρύσω.

Για όνειρα έγραψα πολλά,
σήμερα όλα εμπρός μου,
για ότι έγραψα ο μισός,
εσύ τ' άλλο μισό μου.




Για μια στιγμή στα Γιάννενα
που έζησα μαζί σου.

(Π.Α. 14-08-07 / 02.11πμ).

3 σχόλια:

Socrates Xenos είπε...

Γεια σου, Πάνο


"Στίβει λεμόνι η αυγή..."

Να `σαι καλά,ε;

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Λάθος εκτίμηση .....


ακόμη περιμένω το τηλεφώνημά σου ..........

Καλώς ήρθες στα χώματα που εκτιμούν τους ποιητές που γέννησαν ....

giannisrigopoulos είπε...

Πάνο,
Χρόνια πολλά